Αυτός πίσω από τα σίδερα, νεαρός Πακιστανός με τέσσερα παιδιά. Τον είχαν συλλάβει πριν από λίγο για παρεμπόριο. Εκείνη ηλικιωμένη Ελληνίδα, που καθόταν έξω από το γραφείο του αξιωματικού ασφαλείας για να καταγγείλει την ενοικιάστρια της που εγκατέλειψε το σπίτι της, αφήνοντας της χρωστούμενα 800 ευρώ. Τον ρωτούσε για την ιστορία του, για την πατρίδα του, για τα προβλήματα του στην Ελλάδα. Ήταν και αυτή μετανάστρια για 15 χρόνια στην Ελβετία. «Δεν φεύγεις από το σπίτι σου, αν δεν έχεις πρόβλημα», μονολογούσε. «Ακούς, ακούς τι μου είπε;» λέει συγκινημένη στο διπλανό της, «ο κόσμος αγαπάει περισσότερο τα σκυλιά από τους ανθρώπους».
Ο διάλογος συνεχίζεται για ώρα με το νεαρό Πακιστανό να της εξηγεί με σπαστά ελληνικά ότι, παρ’ όλα τα προβλήματα, την κρίση και την ανεργία που του ανέφερε, η κατάσταση είναι καλύτερη στη χώρα μας σε σχέση με τη δική του. Γυρίζει προς εμένα, «αν δεν ήμουν εγώ και η σύνταξη μου, δεν ξέρω τι θα έκαναν τα παιδιά μου. Αν πεθάνω τι θα γίνει; Ο μεγάλος μου γιος είναι άνεργος εννιά χρόνια, ευτυχώς δουλεύει η γυναίκα του στο νοσοκομείο. Τον δεύτερο γιο μου, που εργάζεται ως οδηγός, τον απέλυσαν για να του δίνουν 200 ευρώ χωρίς ένσημα. Η κόρη μου εργάζεται σε κατάστημα αλλά έχουν να την πληρώσουν μήνες. Απορώ πως δεν φεύγουν και άλλοι νέοι από τη χώρα. Καλύτερα θα είναι τα πράγματα για αυτούς στο εξωτερικό».
Ήρθε η ώρα μου για να μπω στο γραφείο του αξιωματικού ασφαλείας για να καταγγείλω τη διάρρηξη στο σπίτι μου. Ευτυχώς, όπως μου είπαν οι αστυνομικοί της σήμανσης νωρίτερα, ο διαρρήκτης ήταν καλλιτέχνης, επαγγελματίας του είδους (περηφάνια εγώ!!!). Άνοιξε την μπαλκονόπορτα με αριστοτεχνικό τρόπο, χωρίς να προκαλέσει καμιά ζημιά. Και χωρίς φυσικά να αφήσει ίχνη. Τέτοιες διαρρήξεις έχουν καθημερινά άπειρες. Για αυτούς είναι ρουτίνα αυτό που για σένα είναι ένας βιασμός του προσωπικού σου χώρου και μια απώλεια αντικειμένων που έχουν μεγάλη συναισθηματική αξία και δεν μπορούν να αναπληρωθούν.
Μου το εξηγεί και στη συνέχεια ο αστυνομικός στην ασφάλεια. Κατά πάσα πιθανότητα τα χρυσά κοσμήματα που μου έκλεψαν δόθηκαν μέσα σε λίγες ώρες για λιώσιμο, οπότε μάλλον είναι φρούδες οι ελπίδες μου για ανεύρεση τους. Πλέον, οι κλέφτες αναζητούν μέσα στα σπίτια μόνο χρήματα και χρυσό, υπολογιστές, κινητά τηλέφωνα, μικροσυσκευές και τραπεζικές κάρτες (εκτός αν βρουν το pin) τους αφήνουν συνήθως αδιάφορους. Και είναι τόση η πληθώρα καθημερινά των καταγγελιών και των διαρρήξεων που η σήμανση, η οποία καλύπτει όλη τη Θεσσαλονίκη, θα στείλει την αναφορά της σε κανένα μήνα. Και εκεί σκέφτομαι τα ποσά που δαπανώνται για τα ΜΑΤ και όχι για τα καθημερινά προβλήματα του πολίτη, τα οποία δυστυχώς έχουν αυξηθεί εξαιτίας της κρίσης, και σηκώνομαι να φύγω. Περίμενε κάποιος άλλος έξω από την πόρτα του αξιωματικού υπηρεσίας ασφάλειας για να μπει. Tου είχαν κλέψει το πορτοφόλι. Και εκεί μέσα είχε τη μισή… ζωή του.
Φιλομήλα Δημολαϊδου
