Το γνωστό σύνθημα που παραφράζει χαριτωμένα τη διάσημη φράση της Καινής Διαθήκης κρύβει μέσα του όλη την ουσία της συζήτησης για την κυριακάτικη αργία. Γιατί καμιά φορά πρέπει να σκεφτείς απλά ή ακόμη και απλοϊκά για να βρεις το σωστό.
Κατ’ αρχάς, ποια ακριβώς είναι η ανάγκη που έρχεται να καλύψει το άνοιγμα των καταστημάτων τις Κυριακές; Το να προσφέρει τον απαραίτητο χρόνο στους καταναλωτές για να κάνουν τα ψώνια τους; Μα δε λείπει ο χρόνος, το χρήμα λείπει. Το να δώσει ζωντάνια στους δρόμους των πόλεων δημιουργώντας μια χαρούμενη ατμόσφαιρα; Ε, όχι και να καταργήσουμε βασικά εργασιακά δικαιώματα για να γίνει πιο ευχάριστη η βόλτα αυτών που απολαμβάνουν ολόκληρο το Σαββατοκύριακό τους – είναι μάλλον μεγάλο το τίμημα. Το να δημιουργήσει περισσότερες θέσεις εργασίας, αφού θα απαιτηθεί να προσληφθούν κάποια άτομα για την κυριακάτικη λειτουργία των μαγαζιών; Εδώ απλά μπορούμε να γελάσουμε όλοι μαζί…
Από την άλλη, δεν άκουσα ποτέ να ανοίγει συζήτηση για λειτουργία των δικαστηρίων το Σάββατο, ώστε να μην περιμένει κάποιος εφτά οκτώ χρόνια για να τελεσιδικήσει μια υπόθεση, ή των εφοριών, για να μη χάνουν μεροκάματα αυτοί που ταλαιπωρούνται περιμένοντας με τις ώρες στις ουρές. Φαίνεται ότι δεν είναι αρκετά σοβαρές αυτές οι ανάγκες, όσο είναι η… ιερή βόλτα στην αγορά κυριακάτικα. Στην όλη ιστορία το πιο ωραίο είναι το ωράριο που έχει προβλεφθεί για τα μαγαζιά που θα επιλέξουν να ανοίξουν – ας μην ξεχνάμε ότι είναι προαιρετική η λειτουργία τις Κυριακές και όλοι ξέρουμε τι σημαίνει «προαιρετική» στον ιδιωτικό τομέα. Τα καταστήματα, λοιπόν, ανοίγουν στις 11 π.μ. μετά από τη δυναμική παρέμβαση της Εκκλησίας, που νοιάστηκε μόνο μην τυχόν χάσουν το κήρυγμα οι πιστοί. Ας δουλεύουν κυριακάτικα κακοπληρωμένοι ή ακόμη κι απλήρωτοι οι υπάλληλοι, τους παπάδες τους ενδιαφέρει να μη μειωθεί η «πελατεία» τους. Αλλά τι συζητάμε τώρα; Από τότε που άρχισε η κρίση, η Εκκλησία υπηρετεί μια χαρά το ρόλο της, να αποκοιμίζει τον κόσμο παριστάνοντας τη φιλάνθρωπη.
Τέλος, για να επιστρέψουμε στο θέμα της κατάργησης της κυριακάτικης αργίας, αυτό που πρέπει να αποφευχθεί πάση θυσία είναι να μετατραπεί η ξεκούραση της Κυριακής σε προνόμιο από αυτονόητο δικαίωμα – υπάρχει μεγάλη διαφορά. Γι’ αυτό, αν δεν μπορείτε να συμμετάσχετε στις κινητοποιήσεις των εργαζομένων, στηρίξτε τους με τον πιο απλό τρόπο: μην ψωνίζετε τις Κυριακές, έχετε όλες τις άλλες μέρες και όλες τις ώρες –χάρη στα διευρυμένα και συνεχόμενα ωράρια των υπαλλήλων- στη διάθεσή σας.
