Στο επίκεντρο της συνεδρίασης του υπουργικού συμβουλίου βρέθηκε η θέση με την οποία προσέρχεται η ελληνική πλευρά στη συνεδρίαση των υπουργών Οικονομικών της Ευρωζώνης. Στόχος της κυβέρνησης παραμένει να υπάρξει λύση που θα δημιουργεί καθαρό «διάδρομο» για την ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας, με δεδομένο ότι η Ελλάδα έχει εκπληρώσει όλες τις δεσμεύσεις της έναντι των εταίρων.
Παρακάτω παρατίθενται ορισμένα σημεία από την τοποθέτηση του Αλέξη Τσίπρα στο Υπουργικό Συμβούλιο:
Έχουμε μπροστά μας ίσως την πιο κρίσιμη διαπραγμάτευση, από την έναρξη της κρίσης. Όχι κρίσιμη με την έννοια της αποφυγής της χρεοκοπίας ή της καταστροφής όπως είχαμε συνηθίσει μέχρι σήμερα. Άλλα κρίσιμη για την προοπτική εξόδου της χώρας από την κρίση. Επιτέλους μετά από 7 χρόνια.
Σε αυτήν την μάχη λοιπόν πηγαίνουμε συγκροτημένα με σχέδιο, με συμμαχίες, γνωρίζοντας τι θέλουμε να κερδίσουμε, τι να αποφύγουμε και πρέπει αυτός ο σχεδιασμός καθώς και οι εναλλακτικές να είναι συλλογικά συμπεφωνημένα από το Υπουργικό Συμβούλιο.
Επιτρέψτε μου επομένως 4 παρατηρήσεις:
- Κάναμε καλά που ανοίξαμε το θέμα του χρέους; Μήπως αυτοεγκλωβιστήκαμε;
Κάναμε άριστα, στο βαθμό που σεβόμαστε τον εαυτό μας και δεν είμαστε υποκριτές όπως οι προηγούμενοι. Τις υποχωρήσεις, τους συμβιβασμούς, τις θυσίες εμείς δεν τις αποδεχθήκαμε για να κρατηθούμε στην εξουσία, αλλά προκειμένου να υλοποιήσουμε ένα στρατηγικό σχέδιο εξόδου από την κρίση. Χωρίς διευθέτηση του χρέους αναστέλλεται επ΄ αόριστον η αυτοδύναμη έξοδος στις αγορές και μαζί η έξοδος από μνημόνια και κρίση.
2. Μήπως το timing τώρα δεν είναι καλό; Μήπως μετά τις γερμανικές εκλογές θα ήταν καλύτερο;
Το timing είναι το καλύτερο που έχουμε βρεθεί τα 7 χρόνια μνημονίων και πιθανότατα στο εγγύς μέλλον δύσκολα θα ξαναβρούμε καλύτερο.
Γιατί:
-
έχουμε το ηθικό πλεονέκτημα, καθαρίσαμε το τραπέζι από δικές μας υποχρεώσεις. Όλος ο πλανήτης αναγνωρίζει ότι είναι η σειρά των εταίρων να υλοποιήσουν τις δικές τους
-
Έχουμε επίσης ισχυρές συμμαχίες καθώς δεν είναι μόνο η Ελλάδα που διεκδικεί βιώσιμη λύση για το χρέος αλλά μια σειρά χώρες καθώς και το σύνολο των θεσμών
-
Οι γερμανικές εκλογές αποτελούν αστάθμητο παράγοντα μπροστά μας
-
Δεν πρέπει να χαθεί άλλος χρόνος καθώς πλησιάζουμε στο τέλος του προγράμματος αλλά και επειδή με βάση τα πρόσφατα στοιχεία η ελληνική οικονομία βρίσκεται σε φάση ανάκαμψης που πρέπει να ενισχυθεί
3. Ξέρουμε τι διεκδικούμε ή ότι μας δώσουν;
Ότι τους έδιναν έπαιρναν οι προηγούμενες κυβερνήσεις που επί 7 χρόνια έλεγαν το χρέος, το οποίο παρέλαβαν στο 120% του ΑΕΠ και το διόγκωσαν στο 180%, βιώσιμο επειδή τους είπαν «forget it». Εμείς διεκδικούμε λύση που θα ανοίγει δρόμο για αυτοδύναμη σταθερή δυνατότητα εξόδου στις αγορές με βιώσιμους όρους.
Η βιωσιμότητα του χρέους αποτελεί εξίσωση 3 παραμέτρων
Πρώτον τα αναγκαία μέτρα για το χρέος:
α) Η περίοδος χάριτος για τα επιτόκια
β)Η επέκταση των ωριμάνσεων ομολόγων
γ) Επιστροφή κερδών από τα ελληνικά ομόλογα που διακρατεί η ΕΚΤ
Δεύτερον, οι ρυθμοί ανάπτυξης
Τρίτον, τα πρωτογενή πλεονάσματα
Εμείς διεκδικούμε τα χαμηλότερα δυνατά πλεονάσματα ώστε να έχουμε λύση κοινωνικά βιώσιμη. Διεκδικούμε δεσμεύσεις για συγκεκριμένες αναπτυξιακές δράσεις ώστε να πετύχουμε υψηλότερους ρυθμούς ανάπτυξης. Και βεβαίως τη μεγαλύτερη δυνατή επέκταση καθώς και την ομαλοποίηση της καμπύλης των αποπληρωμών.
Ποιο είναι το κλειδί για τη λύση;
Το κλειδί βρίσκεται στην αποδοχή της πρότασης για έναν αυτόματο μηχανισμό σύνδεσης των μεσοπρόθεσμων μέτρων για το χρέος με την ανάπτυξη ώστε να γεφυρωθούν οι διαφορές μεταξύ θεσμών και να δοθεί η δυνατότητα για θετικά DSA από όλους τους θεσμούς συμπεριλαμβανομένης της ΕΚΤ. Πρόκειται για μια λελογισμένη και δίκαιη πρόταση που σέβεται τις επιφυλάξεις όλων των πλευρών και δημιουργεί τους όρους για την οριστική υπέρβαση της κρίσης.
4. Αν δεν υπάρξει λύση τότε Σύνοδος Κορυφής
Αν δεν επιτευχθεί αυτή η λύση και μείνουμε σε μια πρόταση παρόμοια με αυτή του EG του Μαϊου η πρότασή μου στο Υπουργικό Συμβούλιο είναι να μην δεχθούμε, να μην συμφωνήσουμε στο EG και να πάμε στη Σύνοδο Κορυφής και να ζητήσουμε από όλους να αναλάβουν τις ευθύνες τους .
Η Ευρώπη πρέπει και μπορεί να αποδείξει ότι ξεπερνά τις αδιαλλαξίες. Διότι δεν υπάρχουν αδιάλλακτοι και διαλλακτικοί εντός των κυβερνήσεων. Υπάρχουν εκλεγμένες κυβερνήσεις που στις κρίσιμες στιγμές οφείλουν να αναλάβουν τις ευθύνες τους.
