Στα ράφια των μεγάλων σύγχρονων παντοπωλείων, των σούπερ μάρκετς, όπως τα αποκαλούμε, χωρίς να έχει καθιερωθεί η αγγλική ως επίσημή μας γλώσσα, όπως είχε εισηγηθεί η κυρία Διαμαντοπούλου, πολύ πριν τιμηθεί με το αξίωμα της συμβούλου του δ.σ. της Κόκα Κόλα, βλέπει κανείς ζάχαρη διαφόρων ποιοτήτων, προελεύσεων και χρωμάτων.
Του Ξενοφώντα Ε. Μαυραγάνη
Για όποιον ψάχνει για ελληνικά προϊόντα, σύμφωνα και με την σύγχρονη κυβερνητική προτροπή, εντύπωση προκαλούν δυο συσκευασίες που φέρουν τις ενδείξεις της αλήστου μνήμης Ελληνικής Βιομηχανίας Ζάχαρης Α.Ε.
Η μία με την φωτογραφία ενός μικρού κοριτσιού (σήμα κατατεθέν της ΕΒΖ) γράφει ότι το περιεχόμενο «παράγεται από ζαχαρότευτλα που καλλιεργούνται στην Ε.Ε. και συσκευάζεται στην Ελλάδα από την Ελληνική Βιομηχανία Ζάχαρης Α.Ε. Μητροπόλεως 34, Θεσσαλονίκη».
Η δεύτερη που δεν δίνει στοιχεία παραγωγής και συσκευασίας, αναγράφει απλώς «ΚΡΙΣΤΑΛΚΟ ΕΛΛΕΝΙΚ Μητροπόλεως 34, Θεσσαλονίκη». Αναφέρεται δηλ. στην ίδια διεύθυνση, της έδρας της ΕΒΖ, όπου προφανώς στεγάζεται η επιχείρηση που εμπορεύεται την ζάχαρη και της δεύτερης συσκευασίας, δίνοντας την εντύπωση στον αγοραστή ότι πρόκειται για ένα και το αυτό προϊόν, προωθούμενο στην αγορά με δύο μορφές.
Στο ταμείο όμως διαπιστώνει ότι η χρέωση είναι διαφορετική, με πολύ μεγάλη απόσταση μεταξύ των δύο. Η μεν ΚΡΙΣΤΑΛΚΟ ΕΛΛΕΝΙΚ χρεώνεται 65 λεπτά το πακέτο του ενός κιλού, η δε Ζάχαρη ΕΒΖ Ευρωπαϊκής προέλευσης, 82 λεπτά. Διαπιστώνει δηλαδή μια παραπλάνηση του μέσου πελάτη, που δεν ερευνά τις λεπτομέρειες, πιστεύοντας ότι και στη μία και στην άλλη περίπτωση προμηθεύεται ένα ελληνικό προϊόν.