«Oι παρελάσεις δεν βρίσκουν ούτε καν στοιχειώδες έρεισμα σε οποιαδήποτε επιστημονική παιδαγωγική προσέγγιση και αντιβαίνουν κατάφωρα τις αρχές του σεβασμού της διαφορετικότητας, της ειρήνης και των ίσων δικαιωμάτων, που το σύγχρονο σχολείο καλείται να υπηρετήσει» τονίζει σε ανακοίνωση του το Διοικητικό Συμβούλιο της Γ’ ΕΛΜΕ.
Σύμφωνα με την Γ’ ΕΛΜΕ-Θ, οι παρελάσεις αποτελούν συντηρητικά ιδεολογικά σύμβολα και αναχρονιστικές πρακτικές που αντιτίθενται στην υπόσχεση της Παιδαγωγικής ως επιστήμης της εκπαίδευσης για ένα ανθρώπινο και δημοκρατικό σχολείο για όλα τα παιδιά, που προετοιμάζει το δημιουργικό, κοινωνικό, ικανό για συνεργασία και ολόπλευρα ολοκληρωμένο άνθρωπο.
Ακολούθως στην ανακοίνωση παρατίθεται ένα μικρό ιστορικό των παρελάσεων: «Το μαθητικό συμπλήρωμα στις στρατιωτικές παρελάσεις ξεκίνησε επίσημα στα χρόνια του Μεταξά, όταν η ομοιομορφία της εμφάνισης μαθητών και μαθητριών ήταν δεδομένη, ενώ η στρατιωτικοποίηση της νεολαίας (βλ. Ε.Ο.Ν.) ήταν βασικός στόχος του καθεστώτος. Από τότε οι μαθητικές παρελάσεις συνεχίζονται αδιάλειπτα καθοριζόμενες από ένα θολό νομοθετικό πλαίσιο -‘προαιρετικά και με το ζόρι’, παρά την καταδίκη της χώρας μας από το ευρωπαϊκό δικαστήριο ανθρωπίνων δικαιωμάτων για το θέμα της υποχρεωτικότητας της συμμετοχής μαθητών και εκπαιδευτικών σ΄ αυτές. Η μόνη περίοδος που τέθηκε ουσιαστικά ζήτημα κατάργησής τους ήταν αμέσως μετά τη χούντα. Όμως οι παρελάσεις έμειναν ανέγγιχτες από οποιαδήποτε απόπειρα ‘εκσυγχρονισμού’ ακολούθησε και έτσι μέχρι σήμερα μαθητές και μαθήτριες συνεχίζουν να παίζουν τα στρατιωτάκια με τους εκπαιδευτικούς (και ιδίως τους/τις γυμναστές/τριες) σε ρόλο ‘επιλοχία’. Η προεκλογική υπόσχεση της παρούσας κυβέρνησης για κατάργησή τους, διαψεύστηκε μαζί με τόσες άλλες».
Στη συνέχεια η ανακοίνωση κάνει λόγο διαχωρισμούς και διακρίσεις στις παρελάσεις: αγόρια μπροστά, κορίτσια πίσω, αλλά και ψηλοί/ές μπροστά, κοντοί/ές πίσω και κυρίως άξιοι/ες ξεχωριστά -η Ελλάδα της σημαίας- πληβείοι πίσω, ενώ σε ό,τι αφορά τα παιδιά με αναπηρίες, η εγκύκλιος, που επιτρέπει και τη συμμετοχή ανάπηρων στην πράξη, περιορίζεται στους/ις σημαιοφόρους. Οι εκπαιδευτικοί της Γ’ ΕΛΜΕ-Θ κάνουν επίσης λόγο για «θηριοδαμαστικό παβλοφισμό», αναφερόμενοι στο βήμα των παρελάσεων, που το χαρακτηρίζουν ρομποτικό. Διαπιστώνουν επίσης φαινόμενα αγελισμού και ομοιομορφίας, αναφερόμενοι στην ενδυμασία της παρέλασης, κάνοντας μάλιστα λόγο για «προσπάθεια υποταγής του ατόμου στη μαζική ομοιομορφία του συνόλου». Επίσης κάνουν λόγο για μετατροπή μέσω των παρελάσεων του ελεύθερου πολίτη σε υποταγμένο υπήκοο, ενω η αισθητική των παρελάσεων χαρακτηρίζεται κτς και κακόγουστη.
Η Γ’ ΕΛΜΕ-Θ σημειώνει πως «η ολοκληρωτική νοοτροπία, ο αποκλεισμός και οι διακρίσεις, ο μιλιταρισμός, η ψυχολογία μαζικής πειθαρχίας και η αφομοίωση δεν έχουν προφανώς καμιά σχέση με την κατάκτηση της ιστορικής γνώσης και την κριτική προσέγγιση της συλλογικής μνήμης από τους/τις μαθητές/τριες» και αντιπροτείνει την αναβάθμιση του μαθήματος της ιστορίας, χωρίς αποσπασματικότητα, μονομέρειες, αποκρύψεις, «συνωστισμούς» και εθνικισμό, καθώς και ένα πλήθος πολύμορφων εκδηλώσεων που οι σύλλογοι διδασκόντων μπορούν να οργανώσουν με τους μαθητές τους. Προτείνει τέλος της διεξαγωγή παρελάσεων άλλου τύπου όπου όλοι οι μαθητές και μαθήτριες ισότιμα και πολύμορφα με πανό, σημαίες, συνθήματα, μπαλόνια κτλ θα αναδεικνύουν την ουσία του ιστορικού γεγονότος συνδυάζοντας το με τις ανάγκες και δυνατότητες της σύγχρονης εποχής.
