Παρόλο που η συχνότητα εμφάνισης ανδρικού καρκίνου του μαστού είναι 1 άνδρας σε κάθε 100 γυναίκες που νοσούν, εντούτοις η πρόγνωση είναι δυσχερέστερη απ’ ότι σε μία γυναίκα, επειδή οι άνδρες μη γνωρίζοντας ότι και αυτοί μπορούν να νοσήσουν από καρκίνο του μαστού, καθυστερούν να επισκεφθούν ειδικό και να προβούν στις απαραίτητες διαγνωστικές απεικονιστικές εξετάσεις.
«Η αυτοεξέταση του ανδρικού μαστού, αποτελεί την πλέον εύκολη μέθοδο διάγνωσης, λόγω κατασκευής και μεγέθους. Θα πρέπει κάθε άνδρας να πραγματοποιεί συχνά αυτή την εύκολη εξέταση και να κινητοποιηθεί εάν διαπιστώσει οποιαδήποτε αλλαγή στο μαστό του, διότι και οι άνδρες παθαίνουν καρκίνο του μαστού», επισημαίνει η Χειρουργός Μαστού Δρ. Φιορίτα Πουλακάκη, MD, PhD, FEBS, διευθύντρια της Χειρουργικής Κλινικής Μαστού στην Ευρωκλινική Αθηνών.
Η έγκαιρη διάγνωση και οι άμεσες θεραπευτικές προσεγγίσεις θα αποτελέσουν και σ’ αυτή την περίπτωση ασπίδα προστασίας και όπως εξηγεί η Χειρουργός Μαστού: «Οι άνδρες θα πρέπει να υποβάλλονται σε έλεγχο σε περίπτωση που διαπιστώσουν οποιαδήποτε αλλοίωση στο μαστό τους, όπως ψηλαφητό ογκίδιο, εισολκή της θηλής, έκκριμα από τη θηλή, οίδημα, εξέλκωση, πάχυνση του δέρματος ή και μασχαλιαία λεμφαδενοπάθεια».
Αξίζει να σημειωθεί ότι οι αιτίες εμφάνισης του καρκίνου του μαστού στους άνδρες δεν έχουν πλήρως διευκρινισθεί, με προεξάρχουσα αιτία γενετικούς παράγοντες, το επιβαρυμένο οικογενειακό ιστορικό, με άτομα στο στενό περιβάλλον που πάσχουν από καρκίνο του μαστού και η ύπαρξη μετάλλαξης του γονιδίου BRCA 1 & 2, τα οποία πολλαπλασιάζουν την πιθανότητα ανάπτυξης της νόσου. Στις άλλες πιθανές αιτίες περιλαμβάνεται η έκθεση σε ιονίζουσα ακτινοβολία σε μικρή ηλικία, το ιστορικό παχυσαρκίας, η ηπατοπάθεια και οι ορμονικές διαταραχές.
«Η θεραπευτική αντιμετώπιση του καρκίνου του μαστού στους άνδρες», καταλήγει η Δρ. Πουλακάκη, «λόγω της σπανιότητας της νόσου βασίζεται πρωτίστως σε συμπεράσματα μελετών που αφορούν τον γυναικείο καρκίνο του μαστού. Η επιλογή των θεραπευτικών χειρισμών δεν αλλάζει, έχοντας στη φαρέτρα μας όλα τα όπλα (χειρουργική επέμβαση, χημειοθεραπεία, ακτινοθεραπεία, ορμονοθεραπεία), διασφαλίζοντας έτσι την καλύτερη πρόγνωση της νόσου».
Πηγή: Iatropedia
