Είτε δίνει παράσταση από το φόρουμ της Γενεύης δηλώνοντας «οικοδεσπότης» στην Ευρώπη, είτε παίζει σε τηλεοπτικά σίκουελ τον ανασχεδιασμό του χάρτη της Μεσογείου, ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν βάζει την Αθήνα σε μια ιδιότυπη «ομηρία». Και είτε εννοεί, είτε όχι την απειλή ότι θα στείλει ερευνητικά πλοία στα… αβαθή της Κρήτης, αποκτά – αιφνιδίως ή μη – ρόλο ρυθμιστή στο εν Ελλάδι πολιτικό σκηνικό.
Εάν επαληθευτούν οι αναλύσεις που θέλουν τον Τούρκο πρόεδρο να υπηρετεί συγκεκριμένο και μελετημένο σχέδιο αναθεωρητισμού, τότε σύσσωμο το πολιτικό προσωπικό της χώρας μπορεί να βρεθεί ενώπιον ιστορικών προκλήσεων πολύ σύντομα – κατά κάποια σενάρια, ίσως και μέσα στο πρώτο εξάμηνο του επόμενου χρόνου. Εάν ο Ερντογάν παίζει (το πιθανότερο) την ελληνοτουρκική ένταση ως το «σκληρό» χαρτί στο ενεργειακό πόκερ της Μεσογείου και της συνεκμετάλλευσης, η εν λόγω «ομηρία» θα κρατήσει όσο και το γεωπολιτικό παζάρι – ή τουλάχιστον, όσο του αφήνουν χώρο και χρόνο η Ουάσιγκτον και το ΝΑΤΟ.
Για την κυβέρνηση, η πρώτη ανάγνωση λέει πως η ένταση στο εθνικό μέτωπο την ευνοεί – όπως ευνοείται, και συσπειρώνει κάθε κυβέρνηση που βρίσκεται ενώπιον εθνικού κινδύνου και απειλής εθνικής κρίσης. Σε δεύτερο επίπεδο όμως, η εορταστική περίοδος περισυλλογής για τον Κυριάκο Μητσοτάκη αποκτά νέες πολιτικές παραμέτρους, αυξημένης δυσκολίας. Εδώ, η πρώτη εγχώρια παρενέργεια της υπερθέρμανσης στις σχέσεις με την Αγκυρα είναι ήδη ορατή και αφορά την επιλογή του πρωθυπουργού για τον επόμενο Πρόεδρο της Δημοκρατίας.
Η προοπτική μιας μακράς περιόδου έντασης στα ελληνοτουρκικά έχει ενισχύσει και τις εισηγήσεις σύμφωνα με τις οποίες ο επόμενος Πρόεδρος πρέπει να είναι έμπειρο πολιτικό πρόσωπο – γεγονός, που κατά κάποιους αναβαθμίζει τις πιθανότητες του Προκόπη Παυλόπουλου, κατά κάποιους άλλους ξαναβάζει με αξιώσεις στο τραπέζι μια υποψηφιότητα της Αννας Διαμαντοπούλου.
Η υποψηφιότητα Σημίτη ήδη… αυτοπυρπολήθηκε και οι προτάσεις για, λιγότερo ή περισσότερο συμπαθή, απολιτίκ πρόσωπα παραπέμπονται μετ’ επαίνων στις καλένδες.
πηγή: tvxs.gr
