Τον Οκτώβριο του 2016, τον ίδιο μήνα που κυκλοφόρησε και ο τελευταίος του δίσκος, You want it darker, στο περιοδικό New Yorker δημοσιεύτηκε μια καταπληκτική συνέντευξη του Λέοναρντ Κοέν, απ’ αυτές που δεν χορταίνεις να διαβάζεις.
Η συνέντευξη προκάλεσε αίσθηση, κυρίως για τη φράση του Κοέν «Είμαι έτοιμος να πεθάνω. Ελπίζω να μην είναι πολύ άβολο. Αυτό ήταν για μένα», αναφερόμενος στο ανολοκλήρωτο υλικό που έχει στα συρτάρια και στο κατά πόσον θα προλάβει να το τελειώσει. Ήταν τέτοια η αίσθηση που προκάλεσαν τα λόγια του, που λίγες μέρες αργότερα ο Κοέν προέβη σε μια αναδίπλωση: «Α, ναι, πρόσφατα είπα πως είμαι έτοιμος να πεθάνω. Νομίζω πως υπερέβαλα. Σκοπεύω να ζήσω για πάντα. Θα είμαι εδώ μέχρι τα 120 μου χρόνια».
Μεταξύ άλλων, στη συνέντευξή του στο New Yorker, ο Κοέν είχε αναφερθεί στο θάνατο, φέτος το καλοκαίρι, της Μαριάν Ιλέν, της νορβηγίδας Μούσας του, στα χρόνια της Ύδρας, στις αρχές της δεκαετίας του ’60, για την οποία είχε γράψει το υπέροχο So long Marianne, αλλά και τα Bird on the Wire και Hey, That’s No Way to Say Goodbye. Παρά τον χωρισμό τους, είχαν κρατήσει επαφή, και λίγο πριν πεθάνει από καρκίνο η Μαριάν, ο Κοέν πρόλαβε να την αποχαιρετίσει με μιαν τελευταία επιστολή.
Έχουν γίνει πολλοί παραλληλισμοί του Λέοναρντ Κοέν με τον Μπομπ Ντίλαν. Άλλωστε ο ίδιος άνθρωπος τούς ανακάλυψε και τους έφερε στο προσκήνιο, ο μουσικός παραγωγός Τζον Χάμοντ, και οι δύο μουσικοί έτρεφαν ιδιαίτερη εκτίμηση ο ένας για το έργο του άλλου. O Κοέν, μάλιστα, πρωτοξεκίνησε να ασχολείται με τη μουσική, όταν διαπίστωσε ότι δεν μπορεί να βγάλει τα προς το ζην από τη συγγραφή βιβλίων. Αλλά, περιέργως, το νόμπελ Λογοτεχνίας, εντέλει, το πήρε ο Ντίλαν…
