Μέχρι και το 1980 παρακολουθούνταν από την Ασφάλεια ο ποιητής Μανόλης Αναγνωστάκης, όπως αποδεικνύουν ντοκουμέντα που φέρνει στο φως σήμερα η εφημερίδα «Αυγή της Κυριακής». Οι κινήσεις του, οι εκδηλώσεις στις οποίες συμμετείχε, οι εφημερίδες που δημοσίευαν ποιήματά του ήταν αντικείμενο παρακολούθησης ακόμη και μετά τη μεταπολίτευση.
Οπως αναφέρει το άρθρο της Ελλης Ζώτου, ο Μανόλης Αναγνωστάκης είχε και αυτός «φάκελο φρονημάτων» καθώς από νεαρή ηλικία είχε στρατευθεί στην Αριστερά. Υπήρξε αρχισυντάκτης του φοιτητικού περιοδικού «Ξεκίνημα» (1944), πήρε μέρος στην Εθνική Αντίσταση και κατά τη διάρκεια του Εμφυλίου καταδικάστηκε από το στρατοδικείο σε θάνατο για την παράνομη πολιτική του δράση (1949).
Η αρχισυνταξία του περιοδικού «Ξεκίνημα» την περίοδο της Κατοχής είναι η στιγμή που βάζει τον Μ. Αναγνωστάκη στο στόχαστρο των αρχών, σύμφωνα με υπηρεσιακό έγγραφο που έχει σταλεί από τον Στρατό στην Ασφάλεια το 1956 με θέμα «Έλεγχος νομιμοφροσύνης εφέδρων αξιωματικών», το οποίο αποτελεί και το πρώτο ντοκουμέντο που έρχεται στο φως. Ο «έλεγχος» δεν προβιβάζει τον ποιητή σε εθνικόφρονα, αλλά αντίθετα καταγράφεται η καταδίκη του από το έκτακτο στρατοδικείο της Θεσσαλονίκης και συμπληρώνεται από τα εξής: «Κατά την εν τω στρατεύματι υπηρεσίαν του ετήρησεν στάσιν άκρως επιφυλακτικήν μη παρέχουσαν αποδείξεις μεταστροφής του. Ούτως έχει υπαχθή παρ’ ημών εις την κατηγορία των μη εμπνεόντων εμπιστοσύνην εξακριβωμένων κομμουνιστών». Το έγγραφο μάλιστα κοινοποιείται από υπηρεσία της τότε Αστυνομίας Πόλεων στην Ασφάλεια για να τους ενημερώσουν ότι «κατόπιν τούτου» δεν μπορούν να τον αποχαρακτηρίσουν. Κοινώς παραμένει «αντεθνικώς δρων» κατά την ορολογία της εποχής.
Ένα χρόνο αργότερα, το 1971, άλλη υπηρεσία της αστυνομίας ενημερώνει τον φάκελο του ποιητή με… τηλεγράφημα της «Ντόιτσε Βέλε», το οποίο αναφέρεται στο αφιέρωμα του γερμανικού περιοδικού «ΑΚΤΣΕΝΤΕ» στην ελληνική λογοτεχνία και μάλιστα στη λογοτεχνία με θέμα «την παρούσα πολιτική κατάσταση στην Ελλάδα», που δεν είναι άλλη από τη χούντα των συνταγματαρχών. Σε αυτό το τεύχος συμμετέχει και ο Μ. Αναγνωστάκης, αλλά και άλλοι λογοτέχνες, όπως ο Σεφέρης, ο Ρίτσος, ο Στρατής Τσίρκας. Φυσικά ενημερώθηκαν και οι φάκελοι των υπολοίπων, όπως σημειώνεται.
Το 1972 ο Μ. Αναγνωστάκης υπογράφει κείμενο για την αμνήστευση των καταδικασθέντων και υποδίκων για «πολιτικά αδικήματα» της «Εταιρείας Μελέτης Ελληνικών Προβλημάτων», το οποίο δημοσιεύει «Το Βήμα». Η σημείωση αυτή δεν παραλείπεται από τους «λεπτολόγους αναγνώστες» των αρχών.
Δύο ακόμη ενημερωτικά σημειώματα της αστυνομίας που φέρνει στο φως η εφημερίδα αποδεικνύουν ότι ο ισχυρισμός πως οι φάκελοι σταμάτησαν να ενημερώνονται με την πτώση της χούντας δεν είναι παρά ένας μύθος. Πρόκειται για το απόκομμα της «Αυγής» του 1976 που αναφέρεται σε εκδήλωση στα «οκτάχρονα του Ρήγα Φεραίου», στην οποία μίλησε ο Μ. Αναγνωστάκης. Το δεύτερο ενημερωτικό σημείωμα έρχεται από το 1980 και αφορά τη δημοσίευση ποιήματός του στην εφημερίδα «Οδηγητής». Οι αρχές ακόμα και το 1980 ήθελαν, φαίνεται, να ενημερώνονται για τη λογοτεχνική παραγωγή του τόπου… ή για τις κινήσεις των ποιητών.
