Όταν στην Ελλάδα ακούμε την λέξη αναπηρία, σκεφτόμαστε το αναπηρικό αμαξίδιο. Αλλά δεν είναι μόνο αυτό!
Για τα άτομα με μερική ή ολική απώλεια όρασης, παρατηρείται απουσία πρόσβασης στις παραλίες στερώντας τους το δικαίωμα για άσκηση, διασκέδαση καθώς και την κάλυψη της ανθρώπινης ανάγκης να αθλούνται και να συμμετέχουν σε ψυχαγωγικές και άλλες δραστηριότητες. Οι περισσότεροι αρμόδιοι φορείς αγνοούν τις δυνατότητες που προσφέρονται με την αξιοποίηση της νέας τεχνολογίας.
Για τους τυφλούς, είναι αδύνατο να προσανατολιστούν στο χώρο μιας παραλίας και μέσα στην θάλασσα. Πώς μπορούν να ξέρουν πως να κινηθούν στην παραλία ή πώς θα γνωρίζουν πως θα βγούνε από το νερό; Πώς μπορούν να βρουν πού έχουν αφήσει τα πράγματά τους και σε ποιο σημείο σκίασης είναι η παρέα τους;
Όσο και αν ακούγεται περίεργο σε μερικούς, η τεχνολογία σήμερα, δίνει τέτοιου είδους υπηρεσίες καθοδήγησης σε τυφλούς και μερικώς βλέποντες.
Η ιδέα να αναπτυχθεί ένα σύστημα που να εξασφαλίζει την πλήρη και αυτόνομη κολύμβηση των τυφλών και των ατόμων με προβλήματα όρασης βρέθηκε στη Γαλλία το 2002. Ο πρωτότυπος απαραίτητος εξοπλισμός, χρησιμοποιεί στρατιωτική τεχνολογία, όπως η αδιάβροχη μεμβράνη που εξασφαλίζει τη διάχυση του ήχου. Σήμερα έχουν εγκατασταθεί παρόμοια συστήματα σε αρκετές παραλίες της Ευρώπης, όπως στις Κάννες, στην Μασσαλία, στο Μονακό, στη Νίκαια στην Ίμπιζα και αλλού.
Πώς λειτουργεί το σύστημα:
Ο χρήστης τοποθετεί στο χέρι του έναν μικροπομπό με μορφή τηλεχειριστηρίου-βραχιολιού, με τρία κουμπιά για τρείς λειτουργίες: α) αναζήτηση και εντοπισμός ακριβούς τοποθεσίας, β) οδηγίες για μετακίνηση στην παραλία, γ) αναζήτηση βοήθειας για έκτακτη ανάγκη.
Πριν από την πρόσβαση μπορούν να αφήσουν το μπαστούνι τους, με την βεβαιότητα ότι θα το ξαναβρούν χωρίς δυσκολία όταν βγουν από το νερό.
Μόλις το άτομο εισέλθει στο νερό, πιέζει το πρώτο κουμπί στο τηλεχειριστήριο. Αμέσως, από μια σημαδούρα προσανατολισμού δέχεται χρήσιμες ηχητικές πληροφορίες (βάθος θάλασσας, αρίθμηση σημαδούρας για υπολογισμό της απόστασης). Το άτομο προσανατολίζεται και κολυμπάει με ευκολία από μία σημαδούρα σε άλλη. Τέλος, πατάει το δεύτερο κουμπί και ακολουθεί τις οδηγίες για να επιστρέψει στην παραλία. Σε περίπτωση ανάγκης, πατάει το τρίτο κουμπί στο τηλεχειριστήριο, το οποίο ειδοποιεί άμεσα τον ναυαγοσώστη.
Αντιλαμβανόμαστε ότι δεν είναι δυνατόν όλες οι παραλίες να είναι εξοπλισμένες με τέτοιου είδους συστήματα. Όσο περισσότερες όμως επιλογές θα έχουν τα άτομα με προβλήματα όρασης να κολυμπήσουν χωρίς συνοδό, θα είμαστε πιο κοντά στην επιτυχία της φιλοσοφίας του «καθολικού σχεδιασμού», δηλαδή του στόχου της πρόσβασης και της εξυπηρέτησης όλων, χωρίς αποκλεισμούς και εξαιρέσεις.
Φώτης Μπιμπασης
Μέλος πανελλαδικού συμβουλίου Οικολόγων και συντονιστής θεματικής ΑμεΑ
