Σε εκδήλωση στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, για την 20ή επέτειο από την ίδρυση του Ελληνικού Παρατηρητηρίου του London School of Economics, μίλησε χθες ο πρόεδρος της Δημοκρατίας Προκόπης Παυλόπουλος εστιάζοντας ιδιαίτερα σε ζητήματα αλληλεγγύης και ευρωπαϊκού δικαίου. «Η αρχή της αλληλεγγύης είναι πλήρης κανόνας του Ευρωπαϊκού Δικαίου και διατυπώνεται σε 15 άρθρα της Συνθήκης της ΕΕ, της Συνθήκης Λειτουργίας της ΕΕ και του Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της ΕΕ. Άρα η παραβίασή της συνεπάγεται κυρώσεις» τόνισε.
Και συνέχισε: «Η αρχή της αλληλεγγύης αναδεικνύεται σε βασική νομική αρχή της Ευρωπαϊκής Ένωσης, θεμελιώδους μάλιστα σημασίας για την συνεκτικότητα και, ως εκ τούτου, την βιωσιμότητά της», διότι η εφαρμογή της αρχής της αλληλεγγύης τής επιτρέπει να υπερβεί, μερικώς τουλάχιστον, ορισμένες από τις δυσκολίες που προκαλούνται από τις ιδιαιτερότητες της δομής της και να συμβάλλει στην ενότητα και αποτελεσματικότητα της λειτουργίας της, προς όφελος όλων των κρατών-μελών της, πρωτίστως δε των ευρωπαίων πολιτών.
Ο κ. Παυλόπουλος επισήμανε, επίσης, ότι η αρχή της αλληλεγγύης συντείνει στην πραγμάτωση της «ισχύος εν τη ενώσει», σε βαθμό μάλιστα που μπορεί να θεωρηθεί sine qua non προϋπόθεσή της. Ωστόσο, παρατήρησε ότι «από τ’ ανωτέρω διαφαίνεται ότι βρισκόμαστε ενώπιον μιας σοβαρής πρόκλησης, η οποία συνίσταται στον ταυτόχρονο σεβασμό όλων των επιμέρους πτυχών και εγγυήσεων της αρχής της αλληλεγγύης. Κυρίως δε των πτυχών και εγγυήσεων της αρχής της κοινωνικής αλληλεγγύης, η οποία δέχεται σήμερα και τις μεγαλύτερες πιέσεις».
Μάλιστα, υπογράμμισε πως «ενόψει τούτου είναι αναγκαίο και, επέκεινα, νομικώς επιβεβλημένο, η αρχή της κοινωνικής αλληλεγγύης να γίνεται σεβαστή και όταν αναλαμβάνεται κοινή δράση των κρατών-μελών με βάση τη μεταξύ τους αλληλεγγύη, έτσι ώστε οι εκάστοτε πολιτικές επιλογές να μην αποβαίνουν εις βάρος του κοινωνικού κράτους και της κοινωνικής συνοχής».
Καταλήγοντας, τόνισε ότι «η ερμηνεία του πρωτογενούς ευρωπαϊκού δικαίου καταδεικνύει ότι ο σκοπός όλων των επιμέρους εγγυήσεων της αρχής της αλληλεγγύης, ανεξαρτήτως του υποκειμένου των in concreto υποχρεώσεων που προκύπτουν, είναι κοινός και αφορά την προστασία του ανθρώπου, ήτοι και του ευρωπαίου πολίτη, ως πρωταρχικού θεμελίου της ευρωπαϊκής έννομης τάξης. Και η προστασία αυτή είναι κοινή ευθύνη όλων, με την μορφή μιας υπαρξιακής για την υπόσταση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, obligatio in solidum».
