Απέραντες εκτάσεις με καταπράσινα λιβάδια, μικρά ρυάκια με καθαρά νερά που τρέχουν ασταμάτητα, πολύχρωμα λουλούδια και ψηλά υβριδογενή έλατα, συνθέτουν έναν ορεινό παράδεισο, τα «Περτουλιώτικα Λιβάδια». Πρόκειται για ένα μαγευτικό τοπίο όπου ο κάθε επισκέπτης που θα βρεθεί εκεί, θα νιώσει απίστευτες στιγμές χαλάρωσης και ξεκούρασης, μακριά από τις καθημερινές σκληρές απαιτήσεις της πόλης, θα αισθανθεί την μοναδική δροσιά ακόμα και αν στα πεδινά επικρατούν καιρικές συνθήκες με υψηλές θερμοκρασίες.
Τα «Περτουλιώτικα Λιβάδια» βρίσκονται σε υψόμετρο 1.130 μέτρων στα ορεινά Τρίκαλα ανάμεσα στους μεγάλους ορεινούς όγκους της περιοχής και η έκτασή τους φτάνει στα 1.000 στρέμματα. Τα Περτουλιώτικα λιβάδια ξεκινάνε από τον αυχένα Τζάτζα στα νότια, φτάνουν στον αυχένα του Κόζιακα όπου τραβερσάρουν, καταλήγοντας στα όρια του ορεινού οικισμού του Περτουλίου. Εδώ βρίσκονται και οι πηγές του Περτουλιώτικου ρέματος το οποίο διασχίζει όλη την περιοχή των ορεινών Τρικάλων εκβάλλοντας στον Ασπροπόταμο (Αχελώο). Κάθε χρόνο, στο τέλος Ιουνίου, φιλοξενούν το πανελλήνιο αντάμωμα των Σαρακατσαναίων.
Αυτός ο ορεινός παράδεισος με το μοναδικής ομορφιάς φυσικό τοπίο θα ικανοποιήσει και τον κάθε απαιτητικό επισκέπτη. Παράλληλα, σύμφωνα με όσα δηλώνει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο Δασάρχης Περτουλίου Νικόλαος Χασάναγας, «τα λιβάδια Περτουλίου εκτός από την παραγωγή βοσκήσιμης ύλης, αξιοποιούνται για κυνήγι, μελισσοτροφία, προστασία, παραγωγή νερού, για αισθητικούς σκοπούς (ποικιλότητα τοπίων, ανάδειξη ανάγλυφου φυσικού τοπίου και αγριολούλουδα), αναψυχή, περιβαλλοντική εκπαίδευση σχολείων».
«Οι χρήσεις αυτές», προσθέτει, «οδηγούν στην ανάπτυξη ορεινού τουρισμού εφ’ όσον συνοδεύονται από την ύπαρξη των απαραίτητων καταφυγίων, ξενοδοχείων, εστιατορίων. Επιπλέον, συνεισφέρουν στην διατήρηση της πολιτιστικής μας κληρονομιάς (πχ Αντάμωμα Σαρακατσάνων, το οποίο, όπως άλλωστε κάθε δραστηριότητα νομαδικού πολιτισμού, σχετίζεται με το ενδιαφέρον ερευνητικό πεδίο της Πολιτισμικής Οικολογίας, δηλ. το πώς η φύση επηρεάζει τον πολιτισμό), της ιστορίας και της παράδοσης, καθώς και στη διατήρηση της πλούσιας οικοποικιλότητας και βιοποικιλότητας». Πάντως, μιλώντας για τη βόσκηση, ο κ. Χασάναγας, σημειώνει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ πως αυτή «πρέπει να αρχίζει όταν τα φυτά έχουν φτάσει στο φαινολογικό στάδιο της λιβαδικής ετοιμότητας».
Και εξηγεί: «Το στάδιο αυτό όμως δεν επιτυγχάνεται την ίδια χρονική περίοδο κάθε έτος, γι’ αυτό θα ήταν σκόπιμο να προσδιοριστούν για κάθε λιβάδι φαινολογικά χαρακτηριστικά ορισμένων ειδών φυτών που να χρησιμοποιούνται ως δείκτες της “λιβαδικής κατάστασης” και με βάση αυτά να καθορίζεται κάθε χρόνο πότε θα αρχίζει η βόσκηση. Η στρατηγική βόσκησης που θα εφαρμοστεί στα διάφορα λιβάδια του Περτουλίου πρέπει να εξασφαλίζει την πληρέστερη ικανοποίηση των αναγκών των ζώων σε ποσότητα και ποιότητα βοσκήσιμης ύλης για τη μεγαλύτερη διάρκεια του έτους με τις μικρότερες δαπάνες».
Από τη διαμόρφωση του ανάγλυφου, σύμφωνα με το Δασάρχη Περτουλίου, δημιουργούνται δύο τοπικά μικρο-κλίματα. Το δριμύ κλίμα γύρω από τα «Περτουλιώτικα Λιβάδια», εξαιτίας της εισδοχής των Βορείων ανέμων, που επιταχύνονται κατά μήκος του Κόζιακα και του Ασπροποτάμου. Και το ηπιότερο κλίμα της περιοχής «Βαθύ-Κορομηλιά».
Τέλος σύμφωνα με τον ίδιο «το 1934 παραχωρήθηκε η νομή του δάσους Περτουλίου στο ΑΠΘ για σκοπούς δασολογικής εκπαίδευσης, έρευνας, πρότυπης δασοπονίας και υποδειγματικής δασικής διοίκησης και διαχείρισης. Η παραχωρηθείσα δασική περιοχή φυσικά περιλάμβανε και τις εσωκλειόμενες λιβαδικές εκτάσεις».
Τα «Περτουλιώτικα Λιβάδια» προσφέρονται για ασκήσεις εδαφολογικού και λιβαδοπονικού ενδιαφέροντος κάθε καλοκαίρι κατά την πρακτική άσκηση των φοιτητών του τμήματος Δασολογίας και Φυσικού Περιβάλλοντος του ΑΠΘ.
