Ένα κτίριο-σύμβολο του πολυπολιτισμικού παρελθόντος της Θεσσαλονίκης, η βίλα Αλλατίνι, όπου για λίγες μέρες ακόμη θα στεγάζει την έδρα της Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας, ανοίγει για τον κόσμο και αλλάζει φυσιογνωμία.
Τα παραπάνω δήλωσε, μιλώντας στο ραδιοφωνικό σταθμό του Αθηναϊκού-Μακεδονικού Πρακτορείου Ειδήσεων «Πρακτορείο 104,9 FΜ», ο αντιπεριφερειάρχης Τουρισμού και Πολιτισμού Αλέξανδρος Θάνος, ερωτηθείς για το πώς πρόκειται να αξιοποιηθεί το κτίριο της βίλας Αλλατίνι, τώρα που οι υπηρεσίες μετεγκαθίστανται σταδιακά στο νέο κτίριο της Περιφέρειας στη δυτική Θεσσαλονίκη. «Υπάρχει η σκέψη να δημιουργηθεί εκεί ένα κέντρο πολιτισμού και να μεταφερθεί στο ίδιο κτίριο ο Οργανισμός Τουρισμού Θεσσαλονίκης», σημείωσε ο κ. Θάνος.
«Πρόκειται για δύο φορείς που εκφράζουν τον πολιτισμό και την εξωστρέφεια», πρόσθεσε, ενώ τόνισε ότι οι εξωτερικοί χώροι θα αξιοποιηθούν για πολιτιστικές εκδηλώσεις. «Ο εξωτερικός χώρος θα γίνει ένα είδος πολυχώρου, ενώ θέλουμε να αλλάξει, τόσο η φυσιογνωμία του, όσο και η εικόνα του και να ενταχθεί στον αστικό ιστό», σημείωσε ο κ. Θάνος, τονίζοντας ότι «το συγκεκριμένο κτίριο εκφράζει τη διαχρονικότητα, την ιστορικότητα και την πολυπολιτισμικότητα της πόλης».
Η ιστορία της βίλας Αλλατίνι
Το οίκημα κατασκεύασε η οικογένεια Αλλατίνι το 1888, σε μια περιοχή που αποτελούσε την εξοχή της Θεσσαλονίκης, και λεγόταν αλλιώς, συνοικία των Πύργων ή συνοικία Χαμιντιέ, καθώς έγινε κατά την περίοδο που η πόλη βρισκόταν υπό οθωμανική κατοχή. Εκεί έζησε η Νοεμί Αλλατίνι, εγγονή του Λάζαρο Αλλατίνι ο οποίος είχε φτάσει στην πόλη από το Λιβόρνο της Ιταλίας στα τέλη του 18ου αιώνα. Από τον γάμο της Νοεμί με τον Αντόλφ Μπλοχ, γεννήθηκαν ο Ντάριο και ο Μαρσέλ, το 1882 και 1892 αντίστοιχα, ενώ ο Μαρσέλ αποτέλεσε την απαρχή της οικονομικής «αυτοκρατορίας» Ντασώ. Ο ίδιος, άλλωστε, άλλαξε το όνομά του κατά τη διάρκεια του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου, από Μπλοχ σε Ντασώ, χρησιμοποιώντας το ψευδώνυμο που του απέδιδε ο αδελφός του, Ντάριο.
Αργότερα, τα ηνία του κολοσσιαίου βιομηχανικού ομίλου ανέλαβε ο γιός του Μαρσέλ Ντασώ, Σέρζ, που σήμερα είναι 87 ετών.
Στη βίλα Αλλατίνι άλλωστε, γίνονταν οι πρώτες δεξιώσεις που αποτελούσαν τα πιο σημαντικά κοσμικά γεγονότα της Θεσσαλονίκης. Σύμφωνα με τις αναφορές του δημοσιογράφου Πάουλ Λίνταου, ο ίδιος είχε βρεθεί σε μια από τις δεξιώσεις αυτές. Ήταν ένα από τα πιο ξακουστά πάρτι της πόλης. Σε όλο τον κήπο της βίλας Αλλατίνη ήταν κρεμασμένα φαναράκια, ενώ κάθε επισκέπτη υποδεχόταν ένας υπηρέτης που φρόντιζε τα πάντα για τον καλεσμένο, από το πού θα καθίσει, μέχρι τι θα του σερβίρει. Υπάρχει πλήθος αναφορών για τα πολυτελή ενδύματα των μελών της οικογένειας και των προσκεκλημένων, ενώ εντύπωση προκαλούσαν τα πολυτελή χαλιά στον χώρο υποδοχής του κτιρίου, τα πολύχρωμα βιτρό και τα στοιχεία της διακόσμησης. Όλα τα παραπάνω συνέβαιναν την περίοδο της οθωμανικής κατοχής.
Η οικογένεια εγκατέλειψε τη Θεσσαλονίκη, το 1909, λίγο πριν ξεσπάσει ο ιταλοτουρκικός πόλεμος που έπληξε ιδιαίτερα τις επιχειρήσεις της. Αμέσως μετά, η βίλα κατοικήθηκε από τον σουλτάνο Αβδούλ Χαμίτ, ο οποίος έζησε εκεί μαζί με την οικογένειά του και το χαρέμι του σε κατ’ οίκον, όμως περιορισμό που του επιβλήθηκε μετά την επικράτηση του κινήματος των Νεότουρκων.
Μετά το 1912, η βίλα Αλλατίνη, που διατήρησε το ιταλικής καταγωγής όνομα, εξελληνισμένο όμως ως προς την κατάληξη, φιλοξένησε το στρατιωτικό νοσοκομείο – και το 1926, το νεοϊδρυθέν τότε Πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης, με 15 καθηγητές και 40 φοιτητές. Κατά τη διάρκεια του πολέμου χρησιμοποιήθηκε και πάλι ως νοσοκομείο, ενώ το 1977 κηρύχθηκε διατηρητέο μνημείο. Μετά το 1978, μεταβιβάστηκε στο ελληνικό υπουργείο Εσωτερικών, για να στεγάσει την νομαρχία Θεσσαλονίκης και σήμερα την Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας.
