Η προοδευτική επιλογή της αλλαγής πολιτικού προτύπου είναι μονόδρομος

Η Ελλάδα μετά την έξοδο από την οικονομική επιτροπεία και τα μνημόνια εισέρχεται σε μια νέα εποχή. Οι πελατειακές, κερδοσκοπικές, αντιπαραγωγικές και αντιαναπτυξιακές πολιτικές επιλογές που εφάρμοσε το παλιό πολιτικό σύστημα προκάλεσαν υπερμεγέθη εξωτερικό δανεισμό και δυσανάλογη, σε σχέση με τις δυνατότητες της εθνικής οικονομίας, διόγκωση του χρέους, οδηγώντας τη χώρα στη χρεοκοπία.

Του Γιάννη Μυλόπουλου*

Η περιπέτεια της πολυετούς ομηρίας, με τα μνημόνια και την ακραία λιτότητα, βύθισαν την οικονομία σε βαθιά ύφεση και διέλυσαν το κοινωνικό κράτος. Η συντριπτική πλειοψηφία του πληθυσμού οδηγήθηκε σε φτωχοποίηση και κοινωνική περιθωριοποίηση, ενώ τα νέα και δυναμικά κοινωνικά στρώματα εξωθήθηκαν σε μετανάστευση.

Η κρίση, τέλος, επιδείνωσε ακόμη περισσότερο την από δεκαετίες προϊούσα υποβάθμιση του περιβάλλοντος και άφησε τη χώρα ανυπεράσπιστη απέναντι στα ακραία φαινόμενα και τις φυσικές καταστροφές που φέρνει η κλιματική αλλαγή.

Οι Έλληνες, έχοντας εμπιστευθεί για να τους οδηγήσει στην έξοδο από το τούνελ της κρίσης μια κυβέρνηση που δεν συμμετείχε στη χρεοκοπία της χώρας, δείχνουν με τις πολιτικές επιλογές τους από το 2015, να έχουν λάβει τα μηνύματα της κρίσης και να έχουν γυρίσει την πλάτη στους υπεύθυνους για τις παθογένειες και τις στρεβλώσεις του παρελθόντος.

Η προσπάθεια συμψηφισμού και μετάθεσης των ευθυνών της κρίσης σε όλους, όπως σχηματοποιήθηκε μέσα από τη ρήση «Μαζί τα φάγαμε» έπεσε στο κενό, καθώς δεν έπεισε κανέναν. Κυρίως γιατί η φράση αυτή ανέδειξε την αναλγησία και τον κυνισμό των εμπνευστών της, οι οποίοι είχαν το θράσος, για να αποσείσουν τις ευθύνες από πάνω τους, να ενοχοποιήσουν τα εκατομμύρια των Ελλήνων. Που ήταν αυτοί που και δεν ωφελήθηκαν από το προ κρίσης πάρτι, αλλά και που πλήρωσαν τελικά το τίμημα για τα κέρδη των… άλλων.

Η προοδευτική επιλογή της αλλαγής πολιτικού προτύπου στην αντίθετη κατεύθυνση αυτού που ευθύνεται για τη χρεοκοπία της Ελλάδας, δείχνει σήμερα να είναι μονόδρομος. Κι αυτό καθώς οι πάντες πλέον αναγνωρίζουν ότι η συντηρητική επιλογή, που ταυτίζεται με την επανάληψη των ίδιων πολιτικών που έφεραν τη χώρα στο χείλος του γκρεμού, θα οδηγήσει στα ίδια, μοιραία, αποτελέσματα.

Ο δρόμος της βιώσιμης ανάπτυξης που υποστηρίζει σήμερα η κυβέρνηση Τσίπρα, κινείται ακριβώς στον αντίποδα του νεοφιλελεύθερου υποδείγματος που αποδόμησε το κοινωνικό κράτος και υποβάθμισε την περιβαλλοντική συνιστώσα, ανάγοντας την κερδοσκοπία σε υπέρτατη αρετή και τη διαφθορά σε καθημερινή πρακτική.

Η αξιοποίηση των συγκριτικών πλεονεκτημάτων του τόπου μας για την επανεκκίνηση της οικονομίας, η αυτοδύναμη παραγωγική ανασυγκρότηση και η ανασύνταξη του παραγωγικού ιστού, η αποκατάσταση και ενίσχυση του κοινωνικού κράτους, ο χωροταξικός επανασχεδιασμός και η ανασυγκρότηση της υπαίθρου με γνώμονα το μέτρο και τον σεβασμό στα όρια της φύσης, η περιβαλλοντική αποκατάσταση και αναβάθμιση, καθώς και η εφαρμογή μέτρων καταπολέμησης και προσαρμογής στις νέες συνθήκες που επιβάλλει η κλιματική αλλαγή για την προστασία από τα ακραία φαινόμενα και τους φυσικούς κινδύνους, αποτελούν τις μεγάλες προτεραιότητες της επόμενης μέρας.

Η ένταξη αυτών των πολιτικών προτεραιοτήτων στην προοπτική της βιώσιμης ανάπτυξης γυρίζει την πλάτη στο κακό παρελθόν και δίνει ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο.

Κι αυτό γιατί η παραδοχή της βιώσιμης ανάπτυξης αντιμετωπίζει στη ρίζα τους τις παθογένειες που οδήγησαν στην κρίση. Η ισόρροπη συμμετοχή και ενσωμάτωση και των τριών πυλώνων της ανάπτυξης, δηλαδή της οικονομίας, της κοινωνίας και του περιβάλλοντος στις βιώσιμες πολιτικές, αποκαθιστά τη στρεβλή στόχευση του νεοφιλελεύθερου μοντέλου αποκλειστικά στην οικονομία και το κέρδος.

Η βιώσιμη ανάπτυξη, ενσωματώνοντας μαζί με την οικονομία και τους κοινωνικούς στόχους αποδίδει δικαιοσύνη, πρώτα γιατί εγκαινιάζει μια εποχή ίσων ευκαιριών για την πρόσβαση στα αγαθά της ανάπτυξης, αλλά και γιατί αναδιανέμει τους καρπούς της για τη στήριξη των αδύναμων και όσων το έχουν ανάγκη.

Επιπλέον, η ενσωμάτωση του περιβάλλοντος στους στόχους της ανάπτυξης αντιμετωπίζει στη ρίζα τον κίνδυνο που διατρέχουν η οικονομία και η κοινωνία από την υποβάθμιση των οικοσυστημάτων και την εξάντληση των φυσικών πόρων. Οι νεκροί από τις πλημμύρες τον χειμώνα και από τις πυρκαγιές το καλοκαίρι, όπως και η περιβαλλοντική καταστροφή στις πληγείσες περιοχές δεν είναι τίποτε άλλο παρά η συνέπεια της άρνησης του αναπτυξιακού υποδείγματος να δώσει ισότιμη προτεραιότητα στο περιβάλλον, καθώς και να προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα της κλιματικής αλλαγής.

Οι ολοκληρωμένες παρεμβάσεις τέλος, με την οριζόντια διασύνδεση των επιμέρους τομεακών πολιτικών, όπως η αγροτική ανάπτυξη, ο τουρισμός, οι υποδομές, οι μεταφορές, η ενέργεια και η βιομηχανία, καταπολεμούν τον κατακερματισμό και πολλαπλασιάζουν τα οφέλη από τις συνέργειες των επιμέρους αναπτυξιακών πολιτικών, διασφαλίζοντας την αποδοτικότητα, την αποτελεσματικότητα και τη διάρκεια των βιώσιμων πολιτικών.

Αν και προφανής, ο δρόμος της βιώσιμης ανάπτυξης σήμερα δεν φαίνεται να είναι στρωμένος με ροδοπέταλα. Όχι μόνο γιατί κάθε καινούργιος δρόμος έχει τις δυσκολίες του. Κυρίως γιατί η συντήρηση, με τη μορφή του παλιού πολιτικού συστήματος, έχοντας ανανεώσει τις ελπίδες επανάκαμψης, εκμεταλλευόμενη κυρίως την φυσιολογική φθορά που προκάλεσαν στην κυβέρνηση Τσίπρα τα σκληρά μέτρα που επιβλήθηκαν από τους δανειστές προκειμένου να φτάσουμε στην έξοδο από τα μνημόνια, καραδοκεί, επιδιώκοντας την πλήρη επαναφορά της στην κυβερνητική εξουσία.

Οι οικονομικές και πολιτικές ελίτ που θησαύρισαν από τη μέχρι σήμερα καταστροφική πορεία της χώρας, ακροδεξιοί, δεξιοί και νεοφιλελεύθεροι, ενώνονται σήμερα και συνασπίζονται κάτω από το κοινό αίτημα της ανάκτησης των παλιών προνομίων τους.

«Το παλιό σύστημα δίνει τα ρέστα του» είναι η συνήθης έκφραση για τη σημερινή πολιτική συγκυρία. Εξαπολύοντας τα ΜΜΕ που ελέγχουν και τα τρολς που επινοούν, οι δυνάμεις της συντήρησης έχουν εξαπολύσει έναν ανηλεή πόλεμο λάσπης, διαστρέβλωσης, ψέματος και κατασυκοφάντησης εναντίον όσων υποστηρίζουν την αλλαγή σελίδας σε προοδευτική κατεύθυνση.

Η επιτυχία των πρώτων αυτοτελών βημάτων της κυβέρνησης Τσίπρα μετά την έξοδο από τα μνημόνια και η αναγέννηση της ελπίδας για ένα διαφορετικό αύριο για όλους, είναι ο μεγάλος εχθρός των δυνάμεων της συντήρησης που σήμερα συνασπίζονται, επιδιώκοντας την επιστροφή στο καταστροφικό παρελθόν.

Το κοινό όσο και επίμονο αίτημα των πολιτικών δυνάμεων που εκπροσωπούν το παρελθόν για διεξαγωγή εκλογών πριν την έξοδο από τα μνημόνια, είναι η πιο περίτρανη απόδειξη του φόβου τους ότι η εφαρμογή προοδευτικών πολιτικών την επόμενη ημέρα θα αποκαλύψει την αλήθεια για τον αντικοινωνικό και αντιπαραγωγικό ρόλο τους και θα τους φέρει σε δυσχερέστατη πολιτικά θέση.

*Ο Γιάννης Μυλόπουλος είναι καθηγητής πολυτεχνικής σχολής ΑΠΘ και πρόεδρος της Αττικό Μετρό ΑΕ

Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην ενότητα «Ιδέες και Απόψεις» του ΑΠΕ

Δημοφιλή άρθρα

Λαμπάκι λαδιού: Γιατί ανάβει και πώς να το διορθώσετε;

Δείτε γιατί ανάβει το λαμπάκι λαδιού στο αυτοκίνητό σας και βρείτε όλα όσα χρειάζεται να γνωρίζεται για να το διορθώσετε!

Οδηγός Πόλης: Εναλλακτικοί χώροι για παιδικά πάρτυ στη Θεσσαλονίκη

Αν αναζητάτε εναλλακτικούς χώρους για παιδικά πάρτυ στη Θεσσαλονίκη, διαβάστε τον οδηγό μας & κάντε τα πιο αξέχαστα πάρτυ γενεθλίων ή γιορτής!

Λεκάνη τουαλέτας: 5 Παράγοντες για τη σωστή επιλογή!

Δείτε πώς να επιλέξτε την ιδανική λεκάνη τουαλέτας για τον χώρο και τις ανάγκες σας!

5 + 1 Κοντινές Αποδράσεις από τη Θεσσαλονίκη

Έχεις ανάγκη ένα city break; Βρες 5 + 1 μοναδικές προτάσεις μια ανάσα από τη Θεσσαλονίκη!

10 + 1 Χριστουγεννιάτικα Δώρα για Άντρες: Τι δώρο να του πάρω;

Αναζητάς χριστουγεννιάτικα δώρα για άντρες, αλλά δυσκολεύεσαι να αποφασίσεις τι τελικά θα πάρεις; Tο αντρικό δώρο είναι μια κατηγορία από μόνο του, καθώς συνήθως...