Η προτεραιότητα στην πληρωμή των αποζημιώσεων έως και 6 μηνών των εργαζομένων που είναι σε επιχειρήσεις υπό πτώχευση, έναντι των άλλων πιστωτών της επιχείρησης, αποτελεί μέτρο για το οποίο η αγορά δηλώνει την ικανοποίησή της αλλά, ταυτόχρονα, λόγω της δύσκολης οικονομικής συγκυρίας, προτείνει να υπάρξει ακόμη μία μεταβολή στη νομοθεσία και οι προμηθευτές να προηγούνται και των τραπεζών και του ελληνικού δημοσίου στην πτωχευτική περιουσία της επιχείρησης.
Υπενθυμίζεται ότι, μετά την ψήφιση της σχετικής ρύθμισης, αλλάζει η κατάταξη των εργαζομένων στη λίστα των πιστωτών σε περιπτώσεις πτώχευσης μίας επιχείρησης, με απόλυτη προτεραιότητα στην καταβολή των αποζημιώσεων ενός εξαμήνου των απλήρωτων εργαζομένων με συντελεστή, ο οποίος θα υπολογίζεται με το 2,75 επί του κατώτατου μισθού των 586,08 ευρώ, δηλαδή, με ποσό που αντιστοιχεί στα 1.611,72 ευρώ. Ουσιαστικά, το ποσό αυτό των 1.611,72 πολλαπλασιαζόμενο επί έξι μήνες – αντιστοιχεί σε 9.670,32 ευρώ – θα είναι το ανώτατο πλαφόν το οποίο θα έχει απόλυτη προτεραιότητα ως προς την καταβολή του, στους απλήρωτους εργαζόμενους μίας επιχείρησης, έναντι όλων των άλλων πιστωτών της υπό πτώχευση επιχείρησης.
Ουσιαστικά, αυτή η επιτυχία της ελληνικής κυβέρνησης, στο πλαίσιο της διαπραγμάτευσης, όπως ανέφερε σε πρόσφατη ομιλία της η υπουργός Εργασίας Έφη Αχτσιόγλου, θα διαμορφώσει ένα δίχτυ προστασίας των εργαζομένων.
Επισημαίνεται ότι σήμερα, σύμφωνα με τον υφιστάμενο κώδικα πολιτικής δικονομίας, η σειρά ικανοποίησης των πιστωτών είναι η ακόλουθη: Προηγούνται οι τράπεζες με δικαίωμα στο 60% της πτωχευτικής περιουσίας, ακολουθεί το δημόσιο, δηλαδή, η εφορία και τα ασφαλιστικά Ταμεία με το 25%, στη συνέχεια είναι οι εργαζόμενοι οι οποίοι θεωρούνται πτωχευτικοί πιστωτές με ποσοστό 10% επί της πτωχευτικής περιουσίας και, τέλος, με το υπόλοιπο 5% ολοκληρώνεται η σειρά των ακολουθών πιστωτών οι οποίοι στις περισσότερες των περιπτώσεων είναι οι διάφοροι προμηθευτές της υπό πτώχευση επιχείρησης.
Σύμφωνα με την ισχύουσα νομοθεσία, οι απαιτήσεις των μισθωτών από μισθούς και τις υπόλοιπες παροχές που γεννήθηκαν, πριν από την κήρυξη της πτώχευσης μίας επιχείρησης, καθώς και κάθε συναρτώμενη με την καταγγελία απαίτησή τους, όπως ιδίως αποζημίωση εκ του νόμου, αποτελούν πτωχευτικές απαιτήσεις για τις οποίες «οι μισθωτοί ικανοποιούνται ως πτωχευτικοί πιστωτές».
Στις απαιτήσεις αυτές περιλαμβάνονται, εκτός του μισθού, τα πάσης φύσεως επιδόματα, οι απαιτήσεις από τον αδικαιολόγητο πλουτισμό, η χρηματική ικανοποίηση για ηθική βλάβη, η αποζημίωση, λόγω στέρησης της άδειας, καθώς και οι παρεπόμενες των κύριων εργατικών αξιώσεων απαιτήσεις από τόκους, έξοδα, οδοιπορικά και, γενικά, κάθε απαίτηση από παροχή εξαρτημένης εργασίας.
Κεντρική Ένωση Επιμελητηρίων
Ο πρόεδρος της Κεντρικής Ένωσης Επιμελητηρίων και του ΕΒΕΑ Κωνσταντίνος Μίχαλος, ερωτηθείς από το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων για τις αλλαγές σχετικά με τις προτεραιότητες καταβολής αποζημιώσεων σε περιπτώσεις πτώχευσης επιχειρήσεων, δήλωσε: «Η συγκεκριμένη νομοθετική παρέμβαση προβλέπει ότι, στο εξής, οι εργαζόμενοι σε μία επιχείρηση που πτωχεύει, θα είναι πρώτοι στη λίστα αυτών που θα δικαιούνται αποζημιώσεις από την πτωχευτική περιουσία που προκύπτει, μετά την εκκαθάριση.
Αυτό είναι ένα σωστό βήμα, αλλά θα μπορούσα να το χαρακτηρίσω “μισό”, γιατί οι προμηθευτές εξακολουθούν να βρίσκονται στην τελευταία θέση της λίστας αυτών στους οποίους χρωστά η επιχείρηση. Στην εξαιρετικά δύσκολη οικονομική συγκυρία που βιώνουν, σχεδόν στο σύνολό τους, οι ελληνικές επιχειρήσεις, λόγω της παρατεταμένης ύφεσης, αν μη τι άλλο, θα πρέπει να προβλεφθεί, ώστε οι προμηθευτές να προηγούνται και των τραπεζών και του ελληνικού δημοσίου στην πτωχευτική περιουσία της επιχείρησης».
Επαγγελματικό Επιμελητήριο Αθήνας
Όπως δήλωσε ο πρόεδρος του Επαγγελματικού Επιμελητηρίου Αθήνας Γιάννης Χατζηθεοδοσίου, σε σχετική ερώτηση του ΑΠΕ-ΜΠΕ: «Η τροπολογία που έρχεται από το υπουργείο Εργασίας, σύμφωνα με την οποία αλλάζει η κατάταξη των εργαζομένων στη λίστα των πιστωτών σε περιπτώσεις πτώχευσης μίας επιχείρησης, με απόλυτη προτεραιότητα στην καταβολή των αποζημιώσεων ενός εξαμήνου των απλήρωτων εργαζομένων, κινείται προς τη σωστή κατεύθυνση και μπορεί να αποτελέσει “ανάσα” για συνανθρώπους μας που μπορεί να βρεθούν σε τόσο δύσκολη θέση.
Είναι εξαιρετικά κρίσιμο να κατανοήσουμε ότι, στηρίζοντας τους πιο αδύναμους, στηρίζουμε την κοινωνική συνοχή. Θα πρέπει, όμως, να συμβάλουμε όλοι μας, ενώνοντας τις δυνάμεις μας προς τον κοινό στόχο που είναι η στροφή προς μία αναπτυξιακή πορεία, ώστε να βρεθούμε γρήγορα σε θέση που να μην σκεφτόμαστε μέτρα ανακούφισης, αλλά δράσεις που οδηγούν στην ανάκαμψη».
