Αν και ο ανθρώπινος εγκέφαλος δεν σταματά ποτέ να εργάζεται, αμερικανική μελέτη δείχνει ότι υπάρχουν διαστήματα σιγής που τα χρησιμοποιεί για να κωδικοποιεί τις πληροφορίες που λαμβάνει.
Σύμφωνα με άρθρο του επιστημονικού εντύπου Cerebral Cortex, ο Δρ Ζοε Τσιεν από το Ιατρικό Κολέγιο της Τζόρτζια στο Πανεπιστήμιο Augusta εξηγεί ότι, είναι ευρέως γνωστό ότι οι νευρώνες παράγουν αντιλήψεις, σκέψεις και δράσεις εκπέμποντας ηλεκτρικές ώσεις. Συνεπώς οι νευρώνες πάντα δραστηριοποιούνται σε κάποιον βαθμό ακόμα και όταν υπάρχουν αυθόρμητες διακυμάνσεις και δεν είναι σαφές τι ακριβώς συμβαίνει.
Χρησιμοποιώντας την παρομοίωση της επιφάνειας της θάλασσας που είναι ήρεμη συγκριτικά με την τρικυμία, αλλά ουσιαστικά ποτέ δεν είναι στάσιμη, πολλοί επιστήμονες έχουν παρατηρήσει ότι υπάρχει διακύμανση στο πώς ακόμα και ο ίδιος νευρώνας ανταποκρίνεται στο ίδιο ερέθισμα ή ακόμα και σε κατάσταση ηρεμίας. Ωστόσο, πρέπει να υπάρχει κάποιου είδους λειτουργική αρχή που δίνει στον άνθρωπο τη δυνατότητα να σκέφτεται και να ενεργεί σε πραγματικό χρόνο στη φάση αυτής της διαρκούς διακύμανσης.
Ο Δρ Τσιεν δημοσιεύει μελέτη που έγινε σε νευρώνες ποντικιών κατά τη διάρκεια διαφόρων δραστηριοτήτων και δείχνει ότι κάτι «μαγικό» συμβαίνει όταν μια ομάδα νευρώνων που μπαίνουν σε μια άτυπη κατάσταση (μη δράσης), δηλαδή τις περιόδους σιωπής μεταξύ δράσης και ηρεμίας.
Αυτοί οι σιωπηλοί χώροι μεταξύ της έκτακτης δράσης ονομάζονται «διαστήματα μεταξύ των διαστημάτων» και οι νευρώνες που κάνουν άτυπα διαλείμματα ταυτόχρονα αποτελούν μέρος μιας κλίκας που δημιουργεί αντιλήψεις, ενέργειες και σκέψεις σε πραγματικό χρόνο.
Βάσει αυτής της θεωρίας ο ερευνητής εντόπισε 15 ομάδες συστάδων κυττάρων στον φλοιό και τον ιππόκαμπο του εγκεφάλου που συνεργάζονται για να επιτρέψουν καταστάσεις, όπως οι κύκλοι ύπνου, η αίσθηση του τόπου και πώς ενεργούμε ανταποκρινόμενοι στα πράγματα που βλέπουμε και βιώνουμε.
«Για να προσδιορίσουμε τις κυτταρικές κλίκες που βοηθούν το ποντίκι να είναι επιτυχές στο έργο που έχει να επιτελέσει, πρέπει να μάθουμε πώς εμφανίζονται τα «διαστήματα μεταξύ των διαστημάτων» του νευρώνα όταν αυτά βρίσκονται εκτός φυσιολογικού εύρους εμφάνισης», λέει ο Δρ Τσιεν και συμπληρώνει ότι «μεταξύ όλων των κυττάρων που μελετάμε, πρέπει να εντοπίσουμε εκείνα που περνάνε σε αυτή τη διαφορετική κατάσταση – που ονομάζεται υπερβολική κατάσταση – την ίδια στιγμή». Πρόκειται για το αντίστοιχο με όταν ένα φλύαρο άτομο περνά σε μια ακατανόητη φάση σιγής.
Και τότε είναι που τα κύτταρα αρχίσουν να διαμορφώνουν κλίκες και τότε οι νευρωνικές κλίκες αρχίζουν να συγκλίνουν για να κωδικοποιήσουν μια σειρά σκέψεων ή μια ομάδα δράσεων. Και αν αυτό όντως συμβαίνει, σημαίνει ότι δεν μεταφέρονται πολλές πληροφορίες αλλά είναι φάση βασικής λειτουργίας, καταλήγει ο Δρ Τσιεν.
in.gr
