Απολύτως αναμενόμενη ήταν η είδηση για το sold out και των δύο προβολών του ντοκιμαντέρ «90 χρόνια ΠΑΟΚ – Νοσταλγώντας το μέλλον», αυτής που έγινε χτες αλλά και αυτής που θα γίνει την Τετάρτη, ωστόσο πολλοί είναι αυτοί που παραπονιούνται για το ότι δεν θα έχουν την ευκαιρία να το δουν στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης.
Η σύντροφος του εκλιπόντος από τον Ιούνιο σκηνοθέτη Νίκου Τριανταφυλλίδη, Μαρίνα Δανέζη, που ολοκλήρωσε το μοντάζ της ταινίας, μίλησε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ: «Ο ΠΑΟΚ είναι ιδέα. Ένας μετεωρισμός μεταξύ παρελθόντος, παρόντος και μέλλοντος, έτσι έλεγε ο Νίκος. Η ταινία είναι η …ύστατη στιγμή δύναμης του Νίκου, η απόλυτη ταινία αφοσίωσης, δύναμης ψυχής του». Οι 200 ώρες γυρισμάτων έγιναν κατ’ αρχήν τέσσερις στο μοντάζ -αφότου ο Νίκος Τριανταφυλλίδης είχε πλέον «φύγει»- κι έμειναν τα 102 λεπτά του ντοκιμαντέρ, στα οποία ο θεατής, αλλά και ο άσχετος με την ιστορία ποδοσφαιρόφιλος, μαθαίνει:
– Για το… προγονικό του ΠΑΟΚ «Pera Club» της Κωνσταντινούπολη στα 1922
– Για τους πρόσφυγες που όσοι ήρθαν στη Θεσσαλονίκη ίδρυσαν τον ΠΑΟΚ (1926) κι όσοι στην Αθήνα, την ΑΕΚ
– Για τον ΠΑΟΚ που είναι ο καημός της Ρωμιοσύνης, είναι ΙΔΕΑ.
– Για το πώς βγήκε η έκφραση «ΠΑΟΚ και ξερό ψωμί» που έπαιρναν μαζί τους στο γήπεδο οι φίλαθλοι από το πρωί και ξεραινόταν ως το απόγευμα που άρχιζε ο αγώνας.
– Για το πρώτο γήπεδο του ΠΑΟΚ στο Συντριβάνι (από το 1932!) μέσα στα …μνήματα (το γήπεδο βρισκόταν στο χώρο όπου είναι σήμερα το πανεπιστήμιο – εκεί όπου βρίσκονταν τα εβραϊκά μνήματα της πόλης κι ενίοτε η μπάλα έφτανε ως εκεί όταν έβγαινε …«άουτ». Ο αγώνας καθυστερούσε και προέκυψε η φράση «στείλε τη μπάλα στα μνήματα»).
-Για τα καζάνια που άναβαν (ή δεν άναβαν) να κάνουν μπάνιο οι απλήρωτοι ποδοσφαιριστές
-Για τα εγκαίνια του νέου γηπέδου της Τούμπας (στις 6/9/59), οπότε ένα…αεροπλάνο έριξε τη μπάλα στο κέντρο του γηπέδου
– Για τη μοναδική ακουστική -τη μεταφυσική «βοή του κόσμου»- στο γήπεδο της Τούμπας.
– Για τον «Τρωικό πόλεμο», τον «πόλεμο Βορρά-Νότου» και τον…«εθνικό διχασμό» που ξέσπασε με την φυγή του Κούδα στην Αθήνα και την επάνοδο του στον ΠΑΟΚ.
– Για τη «δυναστική διάθεση της ολιγαρχίας των Αθηνών».
– Για τις πρώτες οργανωμένες «κηδείες» του αιώνιου αντιπάλου «’Αρη».
– Για τον θάνατο του προπονητή Γκιούλα Λόραντ στο γήπεδο.
– Για το ότι «Όταν είσαι ΠΑΟΚ θα πεθάνεις ΠΑΟΚ».
– Για το τετράφυλλο τριφύλλι που ήταν το πρώτο έμβλημα της ομάδας αλλά μετά έγινε ο δικέφαλος αετός (Αυτός που σύμφωνα με τον λογοτέχνη Θωμά Κοροβίνη είναι «γνωστός ως σύμβολο -ακόμα και του Βυζαντίου- μόνο που στο έμβλημα του ΠΑΟΚ ο αετός έχει τα φτερά του διπλωμένα -ως ένδειξη πένθους για τους διωγμούς του γένους, για την αποβολή απο τον ζωτικό του χώρο»).
– Για το ασπρόμαυρο της φανέλας της ομάδας, ως ένδειξη κι αυτό του δίπολου Ζωής -Θανάτου.
– Για την Ιδέα του… «Μπιτζίμ ΠΑΟΚ» (του δικού μας ΠΑΟΚ).
