«Οι δρόμοι συγκροτούν τη μεταβλητότητα της ζωής μας. Σημαίνουν τη διαδρομή από το παρελθόν στο μέλλον. Σημαίνουν ζωή», σημείωσε ο Σταύρος Κωνσταντινίδης, κατά τη διάρκεια συνέντευξης Τύπου που παραχώρησε σήμερα το μεσημέρι στο ιστορικό καφέ-μπαρ Defacto, εξ αφορμής της φωτογραφικής έκθεσης 10-Δρόμοι σαν ιστορίες, με φωτογραφίες του Κώστα Καπλάνη και κείμενα δικά του, η οποία φιλοξενείται στον ίδιο χώρο. Και συνέχισε: «Πόλη είναι το άθροισμα των δρόμων, αυτοί συγκροτούν τη ζωή της, τη μεταβλητότητά της. Είναι σημαντικό να διαβάσεις την ιστορικότητα, τη διαχρονικότητα της πόλης μέσα από τους δρόμους της», επεσήμανε.
«Στην Ευρώπη και την Αμερική, οι τάσεις του αστικού/πολεοδομικού σχεδιασμού αλλάζουν διαρκώς, ανάλογα με τις ανάγκες της πόλης και των κατοίκων της. Εμείς έχουμε μείνει στη δεκαετία του ᾽80», δήλωσε εμφατικά, και με λίγη πικρία. Για να συνεχίσει: «Μια δεντροφύτευση σε όλους τους οδικούς άξονες της πόλης. Μια διαπλάτυνση των πεζοδρομίων όπου κρίνεται αναγκαίο. Μια ενδιάμεση διαχωριστική νησίδα στην Εγνατία, για εύκολη πρόσβαση στον πεζό. Μια ουσιαστική πεζοδρόμηση της Αριστοτέλους, η οποία έχει μεταβληθεί σε χώρο στάθμευσης αυτοκινήτων, ακόμα και της αστυνομίας: Να μερικά απλά αλλά ουσιαστικά βήματα για την μεταμόρφωση της πόλης μέσω των δρόμων της».
Όσο για το πρόβλημα της κυκλοφοριακής συμφόρησης και των διπλοπαρκαρισμένων; «Λύσεις εύκολες δεν υπάρχουν, ωστόσο είναι σαφές ότι σε μια μεταμοντέρνα πόλη τα αυτοκίνητα δεν πρέπει να έχουν θέση. Και όταν λέω δεν πρέπει να έχουν θέση, εννοώ ότι πρέπει να υπάρχει μια διακριτική αποθάρρυνση των αυτοκινήτων, όχι εξάλειψή τους. Αυτό που απαιτείται είναι ένας γενικότερος ανασχεδιασμός. Κάθε δρόμος πρέπει να μελετηθεί ξεχωριστά, σε σχέση με την παρουσία ή μη των αυτοκινήτων. Κάθε δρόμος είναι διαφορετικός από τον άλλον. Μέσα από την προσέγγιση αυτού καθαυτού του δρόμου θα πρέπει να αναζητηθεί η λύση για το πρόβλημα των αυτοκινήτων».
Αυτά, μεταξύ άλλων, ανέφερε ο επιφανής συγκοινωνιολόγος. Των δηλώσεών του αυτών είχε προηγηθεί μία μικρή αναφορά εκ μέρους του σε κάθε μία από τις φωτογραφίες του Κώστα Καπλάνη, τις οποίες ντύνει με τα διακριτικά του κείμενα: στη γεωμετρία και το κοινωνικό φορτίο της Αριστοτέλους, στην πνευματικότητα της Παύλου Μελά, με επίκεντρο το Defacto, τόπο πρωτοπόρο για την ανάπτυξη του πνεύματος και της τέχνης, στον ξεπεσμό του Βαρδάρη («όριο που πολλοί ή δεν το προσέγγισαν ή δεν το προσπέλασαν»), στην «έντονη χαρακιά» της Εγνατίας, στην ευκαιρία ανάδειξης της Τσιμισκή ως «ενός brand στον βαλκανικό και διεθνή δρόμο», στην πρωτοποριακότητα της Ζεύξιδος, που προσομοιάζει με τους πρωτοπόρους δρόμους του Βερολίνου, στη διαδραστικότητα ανθρώπου και δρόμου στην περίπτωση της νέας παραλίας και, τέλος, στην υποβαθμισμένη αλλά έμπλεη συναισθημάτων και βιωμάτων Ηλιούπολη.
10-Δρόμοι σαν ιστορίες
Έκθεση του Σταύρου Κωνσταντινίδη
Café Defacto
Εγκαίνια: Πέμπτη 6 Οκτωβρίου (19.30)
Έως 30 Οκτωβρίου
