Στο Δρόμο της Δημοκρατίας ή μήπως όχι;

Θα ξεκινήσουμε με στίχους του Γ. Ρίτσου από την συλλογή “18 λιανοτράγουδα”.

“Μικρός Λαός και πολεμά δίχως σπαθιά και όπλα για όλου του κόσμου το ψωμί το φως και το τραγούδι.”

Οι στίχοι αυτοί αποτυπώνουν με τον πιο ανάγλυφο τρόπο το ιδεολογικό, το πολιτικό και το πολιτιστικό περιεχόμενο της δικής μας στρατηγικής, της στρατηγικής του “Δημοκρατικού Δρόμου για το Σοσιαλισμό.”

Αποτυπώνουν την διαχρονικό αξιακό μας φορτίο και το ηθικό μας πλεονέκτημα.

Οι επαναστάτες λοιπόν, δεν είναι ούτε σταυροφόροι, ούτε στρατοκράτες, ούτε θρησκευόμενοι, ούτε μασόνοι.

Δεν ανήκουν σε καμιά κατηγορία φανατικών δογματικών.

Οι επαναστάτες με τη δράση και τα μηνύματα τους οφείλουν να ενώνουν το λαό και να τον καθιστούν πρωταγωνιστή και εγγυητή των εξελίξεων.

Οφείλουν σε αντίθεση με όλους αυτούς, να αναδεικνύουν τις αξίες της πανανθρώπινης ελευθερίας, της δικαιοσύνης και της φιλίας ανάμεσα στους λαούς, έστω κι αν αυτό έχει πολλές φορές βαρύ τίμημα.

Ο ΣΥΡΙΖΑ ως εκφραστής της ανανέωσης του Κομμουνιστικού και Αριστερού κινήματος στην Ελλάδα, αποτέλεσε και αποτελεί την ενσάρκωση μιας διαρκούς προσπάθειας να απαντήσουμε στις σύγχρονες ιστορικές προκλήσεις και να αντιστοιχίσουμε την πολιτική και τη στρατηγική μας με τις σύγχρονες ανάγκες του λαού μας.

Ταυτόχρονα να γίνουν κτήμα του λαού μας, οι διαχρονικές αξίες που θεμελιώνουν ένα πολιτισμό, που να εγγυάται την πανανθρώπινη απελευθέρωση.

Είναι μια προσπάθεια διαχρονική η οποία αποτελεί τομή στην πολιτική ιστορία της χώρας και σημαντικός ιστορικός συμβολισμός για τους λαούς της Ευρώπης και φυσικά για την πολύμορφη Ευρωπαϊκή Αριστερά.

Είναι μια διαρκής προσπάθεια να εναρμονίσουμε τα θεωρητικά μας εργαλεία, το πολιτικό μας σχέδιο και την στρατηγική μας προοπτική με τον ιστορικό χρόνο που διανύουμε και τον γεωπολιτικό χώρο στον οποίο ζούμε.

Γνωρίζουμε καλά ότι αυτά δεν είναι αναλλοίωτα στο διηνεκές.

Γνωρίζουμε καλά ότι το πολιτικό σχέδιο και η καθημερινή μάχη δεν διαμορφώνονται με τσιτάτα που αντιστοιχούν σε προγενέστερο χρόνο και σε διαφορετικό γεωπολιτικό χώρο.

Ο δογματισμός για μας είναι ανιστόρητος. Ο λαϊκισμός είναι αντίπαλος μας.

Δρόμος μας είναι “ο Δημοκρατικός δρόμος για τον Σοσιαλισμό”

Η στρατηγική του δημοκρατικού δρόμου που αποτελεί θεμελιώδη επιλογή του ΣΥΡΙΖΑ, που πιχειρεί να αντιστοιχηθεί με τις μεγάλες κοινωνικές, πολιτικές και οικονομικές αναδιατάξεις και να συμβάλει στην διαμόρφωση ενός συνολικού πολιτικού σχεδίου για Ελλάδα και την Ευρώπη.

Επιχειρεί να συμβάλει σε μια παγκόσμια ισορροπία απαλλαγμένη από τον τρόμο του πολέμου και των στρατιωτικών εντάσεων, να συμβάλει στην ισότιμη συνεργασία των λαών και την εμπέδωση της Ειρήνης αξιοποιώντας την γεωστρατηγική της θέση.

Πρόκειται για στρατηγική που θέτει στην επικαιρότητα το σοσιαλιστικό μετασχηματισμό, εκτιμώντας, ότι ο σημερινός καπιταλισμός έχει εξαντλήσει τα περιθώρια για προοδευτικές αναδιαρθρώσεις και μεταρρυθμίσεις.

Πολύ περισσότερο έχει εξαντλήσει τις δυνατότητες του για την διεύρυνση πολιτικών και κοινωνικών δικαιωμάτων.

Το δημοκρατικό έλλειμμα σε Ελλάδα και Ευρώπη είναι τεράστιο.

Ειδικότερα στην Ελλάδα η υποταγή των συντηρητικών δυνάμεων στις νεοφιλελεύθερες επιταγές είχε ως αποτέλεσμα την υπονόμευση και την κρίση των θεσμών κοινωνικής διαμεσολάβησης. Το πιο ανάγλυφο φαινόμενο είναι η σημερινή κατάσταση του συνδικαλιστικού κινήματος και όχι μόνο.

Σήμερα οποιαδήποτε δημοκρατική κατάκτηση δεν αποτελεί μια μεταρρυθμιστική διαδικασία του συστήματος, αλλά αμφισβητεί τον πυρήνα και το συνολικότερο χαρακτήρα της εξουσίας του.

Σήμερα υπάρχει σθεναρή αντίδραση σε Ελλάδα και Ευρώπη εκ μέρους των δυνάμεων του νεοφιλελευθερισμού σε κάθε διεκδίκηση δικαιωμάτων.

Κάθε κατάκτηση δικαιώματος αποτελεί ευθεία αμφισβήτηση της εξουσίας τους, αποτελεί ρήξη με το σύστημα εξουσίας.

Η στρατηγική του Δημοκρατικού Δρόμου επηρεάζει καταλυτικά την αντίληψη για την συνολική ανασυγκρότηση των θεσμών μέσα από τους οποίους ο λαός μπορεί τα παρεμβαίνει στα κέντρα εξουσίας καθημερινά.

Επηρεάζει την πολιτική των συμμαχιών, την αντίληψη για τον χαρακτήρα του κόμματος, την σχέση του κόμματος με το μαζικό κίνημα, αλλά και τον χαρακτήρα του μαζικού κινήματος.

Επαναφέρει στην πολιτική ανάλυση, στον πολιτικό σχεδιασμό και στην καθημερινή πολιτική μάχη την διαλεκτική σχέση ανάμεσα στην παραγωγική-οικονομική βάση και στο πολιτικό εποικοδόμημα.

Σε συνθήκες αναπτυγμένου καπιταλισμού η υπόθεση του σοσιαλιστικού μετασχηματισμού δεν είναι υπόθεση ούτε ενός κόμματος, ούτε μιας κοινωνικής τάξης. Δίπλα στα παραδοσιακά κινήματα των εργαζομένων και των αγροτών, έχουν κάνει δυναμικά την εμφάνιση τους κοινωνικές δυνάμεις που μπορούν κάτω υπό προϋποθέσεις να εξελιχθούν σε δυναμικά κινήματα, όπως της νεολαίας, του φεμινισμού, των αγροτών, της οικολογίας, της ειρήνης, των κοινωνικών και πολιτικών δικαιωμάτων. Τα κινήματα αυτά μέσα από τις διεκδικήσεις τους για την αναδιανομή του πλούτου, για τον δημοκρατικό έλεγχο, μπορούν συμμετέχουν αυτόνομα στην διαδικασία του κοινωνικού μετασχηματισμού στο πλαίσιο της στρατηγικής των αλλεπάλληλων ρήξεων.

Αλλά και πολιτικά κόμματα και πολιτικές κινήσεις είτε αυτόνομα, είτε με πολιτικές συμφωνίες, μερικές ή συνολικότερες, είναι δυνατόν να συμμετάσχουν στην πορεία για το Σοσιαλισμό με Ελευθερία, Δημοκρατία και Αυτοδιαχείριση.

Οι αντιλήψεις αυτές επιβεβαιώνουν ότι, όχι μόνο η πορεία προς Σοσιαλισμό είναι μια διαρκής πλουραλιστική διαδικασία, αλλά και Σοσιαλιστικός μετασχηματισμός θα είναι πολυπολιτισμικός, πλουραλιστικός και πολυκομματικός.

———–

Οι έννοιες Ελευθερία, Δημοκρατία και Αυτοδιαχείριση αποτελούν ενιαίο και αδιαίρετο σύνολο.

Είναι απαραίτητο η έννοια του Σοσιαλισμού να αναφέρεται ταυτόχρονα με αυτές τις τρεις ιδιότητες του, διότι και οι τρεις αποτελούν θεμελιώδη χαρακτηριστικά του.

Όμως και οι τρεις παραβιάστηκαν στα εγχειρήματα που η ανθρωπότητα γνώρισε κατά την διάρκεια του προηγούμενου αιώνα.

Εργατική τάξη και προστιθέμενη αξία

Ένα πρώτιστης σημασίας ερώτημα είναι ποιος είναι σήμερα ο χαρακτήρας της εργατικής τάξης, ειδικότερα σε κοινωνίες που έχουν ξεπεράσει το στάδιο της πρώτης βιομηχανικής περιόδου; Τότε κυριαρχούσαν οι μονάδες εντάσεως εργασίας, σήμερα βρισκόμαστε στην φάση της επιστημονικής και τεχνολογικής επανάστασης του αυτοματισμού και της τηλεματικής.

Με ποιους όρους λοιπόν επαναπροσδιορίζεται η παραγωγική διαδικασία, δηλαδή η διαδικασία δημιουργίας προστιθέμενης αξίας;

Στην φάση της μεγάλης επιστημονικής και τεχνολογικής επανάστασης εμφανίζεται δίπλα στο παραδοσιακό προλεταριάτο ένα εκτεταμένο επιστημονικό προλεταριάτο. Ως συνέπεια αυτού και η έννοια της προστιθέμενης αξίας και της υπεραξίας έχουν διευρυνθεί.

Η πρακτική αξία αυτής της διαπίστωσης συνδέεται και με το γεγονός ότι αυτές οι νέες δυνάμεις μπαίνουν δυναμικά στο παραγωγικό και κοινωνικό γίγνεσθαι και διεκδικούν δικαιώματα. Διεκδικούν ρόλο στην διαμόρφωση του μέλλοντος τους, στην δυνατότητα συμμετοχής στην διεύθυνση της παραγωγής, αλλά και στο σύνολο των λειτουργιών της πολιτείας.

Η επιστημονική και τεχνολογική επανάσταση δεν επιδρά απλά στην βελτίωση της παραγωγικής διαδικασίας, αλλά και στον σύνολο των χαρακτηριστικών της κοινωνικής συγκρότησης, στο σύνολο του πολιτικού εποικοδομήματος, στο σύνολο των θεσμών, στην ίδια την συνείδηση μας.

————-

“Ο Δημοκρατικός Δρόμος” αποκατάστησε την διαλεκτική σχέση που υπάρχει ανάμεσα σε αυτό που αποκαλούμε βάση και σε ότι αποκαλούμε εποικοδόμημα.

Αυτή η σχέση έχει ιδιαίτερα ταλαιπωρηθεί από τον δογματισμό. Η σημαντικότερη στρέβλωση είναι ότι θεωρείται πως η συνείδηση του καθενός και του λαού συνολικά είναι ευθεία απεικόνιση της θέσης του στην παραγωγική διαδικασία.

Αυτή η δογματική προσέγγιση δεν κατανόησε τίποτα από τις εξαιρετικές αναλύσεις που υπάρχουν διαχρονικά από μαρξιστές και όχι μόνο, για τα διάφορα ιδεολογικά και φιλοσοφικά ρεύματα και την ιστορική τους εξέλιξη, για τα πολύμορφα θρησκευτικά δόγματα και το ρόλο τους στην διαμόρφωση της συνείδησης του λαού, για τα πολύμορφα πολιτικά συστήματα εξουσίας, για την ιστορικότητα των εθνοτήτων, αλλά και για σύγχρονα πλειοψηφικά και μειοψηφικά ρεύματα.

Αυτός είναι ένας από τους λόγους που δεν κατανοεί ακόμα και σήμερα το ρόλο και τον χαρακτήρα των πολύμορφων κινημάτων για δημοκρατικά και κοινωνικά δικαιώματα. Αυτός είναι και ο λόγος που θεωρεί πως όσο ο λαός εξαθλιώνεται, τόσο θα επαναστατεί. Όμως δυστυχώς η ιστορία έχει επιβεβαιώσει ότι η εξαθλίωση παράγει συντηρητισμό.

Η παραγωγική βάση λοιπόν και το εποικοδόμημα , βρίσκονται σε μια διαλεκτική σχέση αυτονομίας και αλληλοεπίδρασης.

——————

Μεγάλη κατάκτηση είναι η αντίληψη για την αυτονομία του Συνδικαλιστικού και συνολικότερα του μαζικού κινήματος από εργοδοσία, οικονομικά συμφέροντα, από κυβερνήσεις και κόμματα.

Η αναγνώριση της αυτονομίας είναι η απάντηση στα φαινόμενα του κυβερνητικού και του εργοδοτικού συνδικαλισμού, αλλά και στην αντίληψη που χρησιμοποιεί το μαζικό κίνημα ως “ιμάντα” για την μεταφορά της γραμμής του κόμματος στη κοινωνία.

Είναι επίσης εξαιρετικά σημαντική η αναγνώριση ισότιμου ρόλου στα κινήματα που αναπτύσσονται πέρα από τα παραδοσιακά ταξικά κινήματα αγροτών και εργατών όπως είναι το γυναικείο κίνημα, της νεολαίας, το οικολογικό και το φιλειρηνικό κίνημα.

Θα πρέπει να παραδεχτούμε ότι οικονομικά συμφέροντα, αλλά και πολιτικές δυνάμεις επιχειρούν να καταστρατηγήσουν την αυτονομία του μαζικού κινήματος βρίσκοντας συνενόχους και μέσα στους κόλπους του μαζικού κινήματος.

Εσωκομματική Δημοκρατία

Στο όνομα του “δημοκρατικού συγκεντρωτισμού” υπήρξε ιστορικά, ευθεία και αυθαίρετη καταστρατήγηση της εσωκομματικής δημοκρατίας εκ μέρους των ηγεσιών.

Έναντι αυτού η εσωκομματική δημοκρατία βασίζεται στην αρχή που αναγνωρίζει την κάθε οργάνωση ως “το κόμμα στο χώρο της”. Επί πλέον την καθιέρωση ανοιχτού εσωκομματικού και δημόσιου διάλογου σε θεωρητικά και πολιτικά ζητήματα, θεωρώντας ότι, δεν αδυνατίζει αλλά ισχυροποιεί το θεωρητικό οπλοστάσιο του κόμματος.

Το κόμμα δεν αποτελεί μια ταξική συσπείρωση εργατών ή αγροτών. Είναι ο χώρος, το πολιτικό υποκείμενο, ο θεσμός μέσα στον οποίο οι εργάτες, οι αγρότες, οι γυναίκες, οι νέοι, οι επαγγελματίες, οι διανοούμενοι, συμμετέχουν ως πολίτες, δηλαδή ως υποκείμενα δικαιωμάτων και υποχρεώσεων, ως φορείς μιας προσωπικής και συλλογικής αντίληψης για την κοινωνία.

Η συμμετοχή πολιτών στο κόμμα αποτελεί μια ιδιαίτερη στάση ζωής και σε συνδυασμό με την εσωκομματική δημοκρατία μεταβάλει το χαρακτήρα του κόμματος από “κόμμα εργαλείο” σε “κόμμα θεσμό δημοκρατίας”.

Μέσα από το κόμμα θεσμό δημοκρατίας ο πολίτης αναβαθμίζει την συμμετοχή του στα κοινά, μετατρέπεται σε υποκείμενο και εγγυητή δημοκρατίας. Όσο πιο μαζική είναι η δημοκρατική συμμετοχή των πολιτών στις λειτουργίες του κόμματος, τόσο αναβαθμίζεται και διευρύνεται η εσωκομματική δημοκρατία.

Τέλος ο ανοιχτός εσωκομματικός διάλογος συμβάλει στην δυνατότητα συγκλήσεων, γεγονός που διαμορφώνει και το φαινόμενο των τάσεων ως φυσιολογικό καταστάλαγμα. Προϋπόθεση για την ύπαρξη τάσεων, είναι ο διάλογος να παραμένει ανοιχτός για κάθε μέλος του κόμματος. Κάθε προσπάθεια οι τάσεις να αποτελέσουν κλειστούς κύκλους πολιτικού ή θεωρητικού προβληματισμού, δεν μετατρέπει απλά την τάση σε ομάδα διεκδίκησης κομματικών μικροεξουσιών (φράξιες), αλλά οδηγεί σε κάτι πολύ ποιο σοβαρό, υπονομεύει την εσωκομματική δημοκρατία και την ενιαία δράση του κόμματος. Περιθωριοποιεί αξιόλογες δυνάμεις και περιορίζει ασφυκτικά την μαζικοποίηση του κόμματος.

Η Ευρώπη ως προνομιακό πεδίο

Ανεξάρτητα από την άποψη που κάθε πολιτική δύναμη έχει σε σχέση με την Ευρώπη και την Ευρωπαϊκή Ένωση, υπάρχει ένα φαινόμενο που εξελίσσεται στα μάτια μας πάνω από μισό αιώνα. Πρόκειται για το φαινόμενο της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης που ξεκινάει από την ΕΚΑΧ, την ΕΥΡΑΤΟΜ, την ΕΟΚ, στην δεκαετία του ’50 και σήμερα με την Ε.Ε. Ξεκίνησε με έξι (6) χώρες και σήμερα είναι ενταγμένες είκοσι οκτώ 27 και σε καθεστώς προ-ενταξιακό βρίσκονται άλλες έξι(6).

Η εξέλιξη του φαινομένου του προσδίδει χαρακτηριστικά “αντικειμενικής πραγματικότητας” την οποία αν θέλουμε να την αλλάξουμε ως Αριστερά, πρέπει πρώτα και κύρια να την γνωρίσουμε.

Οφείλουμε να αναγνωρίσουμε ότι η Ευρώπη είναι ο γεωπολιτικός χώρος τον οποίο πρέπει να θεωρήσουμε ως ελάχιστο πεδίο το οποίο μας δίνει την δυνατότητα να διαμορφώσουμε μια συγκροτημένη εναλλακτική στρατηγική. Αυτός ο ιστορικός χρόνος έχει αρχίσει από τότε που ξεκίνησαν οι διαδικασίες της ευρωπαϊκής ενοποίησης.

Ακόμη και σήμερα, σε περίοδο μεγάλης κρίσης, όσοι πιστεύουν ότι η Ε.Ε. και το “ευρώ” θα διαλυθούν, θα πρέπει να συνυπολογίσουν ότι, είναι πολύ περισσότερες οι δυνάμεις που επιδιώκουν την διατήρηση και την διεύρυνση τους, παρά εκείνες που επενδύουν στην διάλυση τους. Ακόμη και αν επικρατήσει η πιο ακραία εθνικιστική αντίληψη, δεν είναι εύκολο να διαλύσει την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση, διότι η αλληλοδιεισδύσεις επιχειρηματικών δράσεων και επιχειρήσεων και η διασύνδεση του χρηματοπιστωτικού τομέα είναι τόσο μεγάλες, που χάνεται η έννοια του εθνικού κεφαλαίου μέσα σε ένα κοσμοπολίτικο καπιταλισμό.

Η σημερινή κρίση του νεοφιλελευθερισμού οδηγεί μεν σε φαινόμενα που αποσυνθέτουν την συνοχή της Ε.Ε., δεν είναι όμως καθόλου εύκολο να συζητάμε σε διάλυση της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης. Ωστόσο τα φαινόμενα κρίσης οδηγούν σε ένταση του πανευρωπαϊκού αυταρχισμού και στη διάλυση του κοινωνικού κεκτημένου.

Οι στρατηγικές της διεύρυνσης με στόχο να ανάκτηση νέων η αγορών χωρίς ή και σε αντιπαράθεση με την ανάγκη εμβάθυνσης και ισχυροποίησης των θεσμών της δημοκρατίας, όχι μόνο δεν καλύπτουν το μεγάλο δημοκρατικό έλλειμμα της Ε.Ε., αλλά οδηγούν σε φαινόμενα BREXIT, που ασφαλώς μειώνουν τον διεθνή ρόλο της. Αλλά και ο διεθνής ρόλος της Ε.Ε. δικαιώνει την ιστορία των λαών της, μόνο αν υπερασπίζεται την παγκόσμια ειρήνη και την ενίσχυση των αδύναμων περιοχών του πλανήτη, στο πλαίσιο μιας παγκόσμιας αειφόρου στρατηγικής.

Όσο η Αριστερά παραμένει δέσμια εθνοκεντρικών αγκυλώσεων και δεν αντιλαμβάνεται το αντικειμενικό πεδίο στο οποίο πρέπει να συγκροτήσει το στρατηγικό της σχέδιο, όσο δηλαδή παραμένει “εκτός τόπου και χρόνου”, τόσο οι λαοί της Ευρώπης θα πληρώνουν το τίμημα από την αναλγησία των κυρίαρχων πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων και από τις καθυστερήσεις της Αριστεράς.

Βεβαίως η Αριστερά δεν ευθύνεται για τις πολιτικές που σήμερα κατεδαφίζουν τις κατακτήσεις των λαών της Ευρώπης, έχει όμως την ιστορική ευθύνη και την υποχρέωση να τις υπερασπίσει συγκροτώντας το στρατηγικό της σχέδιο για την επανίδρυση της Ευρώπης.

ΣΥΡΙΖΑ δύναμη ανατροπών

Αν σήμερα θα έπρεπε να ορίσουμε την πολιτική δύναμη στην χώρα μας που αντιπροσωπεύει σε γενικές γραμμές το ιστορικό ρεύμα του “Δημοκρατικού Δρόμου” για το σοσιαλισμό, χωρίς αμφιβολία είναι ο ΣΥΡΙΖΑ.

Το σύνολο των συνεδριακών του ντοκουμέντων θεμελιώνονται στο “Σοσιαλισμό με δημοκρατία, ελευθερία και αυτοδιαχείριση”, στην δημιουργική αξιοποίηση του “Μαρξισμού”, στην “Εσωκομματική Δημοκρατία”, στην “Αυτονομία του μαζικού κινήματος”, στην επιλογή της “Ευρώπης ως προνομιακό πεδίο” για την ανάπτυξη των κοινωνικών αγώνων και το στρατηγικό σχέδιο για την κοινωνική αλλαγή.

Ασφαλώς δεν μπορούμε να ισχυριστούμε ότι η θεωρητική συμβολή του στην εμβάθυνση και στην επεξεργασία της στρατηγικής μας είναι αντίστοιχη με τις διαρκώς διευρυνόμενες ανάγκες.

***********

Στην σημερινή συγκυρία αποτελεί προϋπόθεση η συγκρότηση ενός πολιτικού και κοινωνικού πλειοψηφικού ρεύματος για να αποτραπεί η κατεδάφιση όσων κατακτήθηκαν με την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Η σύγκρουση με τις πολιτικές της λιτότητας και του περιορισμού των δικαιωμάτων, οι οποίες έχουν ως πηγή έμπνευσης το ΔΝΤ, αποτελούν την αιχμή του νεοφιλελευθερισμού στην Ευρώπη και ορίζουν το σημείο ρήξης με τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις στην Ε.Ε. και τις αντίστοιχες στην Ελλάδα τις οποίες κατά κύριο λόγο εκπροσωπεί η ΝΔ.

Ταυτοχρόνως δίνει την δυνατότητα να συμπαραταχθούν ευρύτατες δυνάμεις σε αυτό το στόχο, είτε με μερική ή γενική πολιτική συμφωνία, είτε και αυτόνομα.

Αυτές οι δυνάμεις έκαναν την πρώτη μεγάλη ρήξη στις Εκλογές της 25ης Ιανουαρίου του 2015. Ήταν οι λαϊκές δυνάμεις που υπερέβαιναν τα όρια που είχε ο ΣΥΡΙΖΑ μέχρι τότε.

Η συγκρότηση τότε της κυβέρνησης κοινωνικής σωτηρίας, παρά τις τεράστιες δυσκολίες και τις δεσμεύσεις της χώρας, άνοιξε το δρόμο για αλλεπάλληλες ρήξεις.

Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει την πρώτη και μεγαλύτερη ευθύνη για την συγκρότηση και σήμερα αυτού του πολιτικού και κοινωνικού πλειοψηφικού ρεύματος.

Έχει την ευθύνη και την υποχρέωση απέναντι στην μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού λαού να αποτελέσει τον υποδοχέα και το επίκεντρο για την διαμόρφωση αυτής της πολιτικής και κοινωνικής πλειοψηφίας.

Η διαδικασία αυτή περνάει μέσα από την μετατροπή του ΣΥΡΙΖΑ σε ένα μεγάλο μαζικό πολιτικό κόμμα, που θα επιβεβαιώνει όχι μόνο τις θεμελιακές του αφετηρίες, αλλά και την δυνατότητα του να αποτελεί το επίκεντρο αυτής της μεγάλης προοδευτικής πλειοψηφίας.

Η διαδικασία αυτή περνάει και μέσα από την ανάπτυξη και ισχυροποίηση των θεσμών κοινωνικής διαμεσολάβησης. Όλες οι μορφές οργάνωσης και δράσης λαού δεν μπορούν να περιορίζονται μόνο στην προβολή των διεκδικήσεων τους αλλά και να επιχειρήσουν να εντάξουν την δράση τους μέσα στην διαδικασία των αλλεπάλληλων συγκρούσεων και ανατροπών που θα έχουν ως στόχο την θεμελίωση νέων θεσμών οι οποίοι θα λειτουργούν προς όφελος της κοινωνικής πλειοψηφίας.

Αυτό σημαίνει ότι η συνολική μας πορεία είναι μια διαρκής μάχη μέσα και έξω από την Βουλή με πρώτο στόχο την κυβέρνηση και ταυτοχρόνως την διαμόρφωση θεσμών που θα μπορούν να θεμελιώνουν μια πορεία διαρκούς διεύρυνσης των κοινωνικών και πολιτικών δικαιωμάτων και της δημοκρατίας.

Την μάχη για το σταμάτημα και τον κατήφορο της ύφεσης, την ανάσχεση της στρατηγικής της εσωτερικής υποτίμησης την κέρδισε ο ΣΥΡΙΖΑ στα τεσσεράμισι χρόνια της διακυβέρνησης του.

Κέρδισε την μάχη που αντιμετώπισε σε βάθος χρόνου το πρόβλημα του χρέους και που διασφάλισε χρηματοδοτικό πακέτο για την ανάπτυξη, που προστάτευσε τα χαμηλά εισοδήματα και τις συντάξεις. Αυτά τα κέρδη αποτελούν αφετηρία.

Οι ελεύθερες συλλογικές συμβάσεις, η ενίσχυση του κοινωνικού κράτους, η διασφαλίσει της αναδιανομή του πλούτου, αποτελούν νέες μάχες και συνολικότερη ρήξη διαρκείας.

Η μάχη για την απλή αναλογική σε όλους τους αντιπροσωπευτικούς θεσμούς Κοινοβούλιο, Δήμοι, Περιφέρειες, Συνδικάτα αποτελεί ρήξη.

Η μάχη κατά της ανθρωπιστικής κρίσης αποτελεί ρήξη.

Η μάχη για την σωτηρία του συστήματος κοινωνικής ασφάλισης και του συνταξιοδοτικού συστήματος αποτελούν ρήξη.

Ο καθολικός χαρακτήρας της Ασφάλισης για κάθε πολίτη που διαμένει στην χώρα επίσης.

Η ανάπτυξη πολυδιάστατης εξωτερικής πολιτικής , η μάχη κατά της διαφθοράς και της διαπλοκής, αποτελούν κορυφαίες δημοκρατικές ρήξεις.

Ο εκδημοκρατισμός της ΕΡΤ και συνολικά στο χώρο των ΜΜΕ επίσης.

Η εκπόνηση ενός ολοκληρωμένου αναπτυξιακού σχεδίου, η μάχη για την εξυγίανση του τραπεζικού συστήματος, αλλά και για αναδιανεμητική φορολογική πολιτική, η μάχη για την εξυγίανση του ποδοσφαίρου αποτελούν πεδία διαρκών και αλλεπαλλήλων ρήξεων που δίνουμε σήμερα και θα συνεχίσουμε με επιμονή και με διάρκεια, μέσα και έξω από την χώρα.

Για όλα αυτά τα μέτωπα οφείλουμε να διασφαλίσουμε την συναίνεση και την συμβολή ευρύτατων δυνάμεων του λαού.

Αυτά τα μέτωπα συγκρούονται με τον βασικό πυρήνα της εξουσίας του νεοφιλελευθερισμού και ακυρώνουν στοιχεία από την βασική πολιτική και την στρατηγική του.

Προϋπόθεση για να τα καταφέρουμε μέχρι τέλους είναι, να μετατρέψουμε την συναίνεση του λαού σε ενεργητική συμμετοχή.

Ο νέος ΣΥΡΙΖΑ δυναμωμένος με τους νέες και νέους συντρόφους που προέρχονται από την Προοδευτική Συμμαχία, αλλά με ανοιχτούς ορίζοντες με το σύνολο των δυνάμεων της νέας κοινωνικής και πολιτικής πλειοψηφίας, έχουμε χρέος να φιλοδοξούμε να καταστούμε ο φορέας πολιτικής και ιδεολογικής ηγεμονίας στην ελληνική κοινωνία και να την κάνουμε ικανή να κερδίσει τις άμεσες και τις μελλοντικές αναμετρήσεις με την συντήρηση.

Η ομόφωνη Απόφαση-Διακήρυξη της ΚΠΕ του ΣΥΡΙΖΑ και της διευρυμένης Κεντρικής Οργανωτικής Επιτροπής του Συνεδρίου, αποτελεί ιστορικό ντοκουμέντο που δείχνει τον οδικό μας χάρτη.

Αν θα μπορούσαμε να θέσουμε στο λαό το σημερινό πολιτικό δίλημμα με όρους πολιτισμού και αξιών, μπορούμε να του πούμε αβίαστα ότι έχει να επιλέξει ανάμεσα:

“με τον σκοταδισμό των νεοφιλελεύθερων-ακροδεξιάς κοπής

από την μια μεριά,

ή με την αναγέννηση της δημοκρατίας από την άλλη”.

Αντί επιλόγου

Αυτό το ρεύμα ιδεών αποτελεί αναγεννητική πνοή όχι μόνο για το κίνημα, αλλά για τον λαό, για την κοινωνία ολόκληρη.

Τα πολιτικά κόμματα διαδραματίζουν ένα κεντρικό ρόλο, τροφοδοτούν το λαό και τροφοδοτούνται από αυτόν.

Αποτελεί τομή καθώς εμπεριέχει το στοιχείο της αλλαγής μέσα από διαρκείς και αλλεπάλληλες ρίξεις, καθώς εμπεριέχει στοιχεία μιας πολιτισμικής αναγέννησης, καθώς ενσωματώνει τα στοιχεία της δημοκρατίας και της ελευθερίας ως θεμελιακά χαρακτηριστικά και της στρατηγικής και του στρατηγικού στόχου.

Αυτά τα χαρακτηριστικά αποκτούν περιεχόμενο μέσα από την ανάγκη για διαρκή διεύρυνση των δικαιωμάτων, μέσα από τον σεβασμό και το δικαίωμα στην ιδιαιτερότητα. Αυτό το σύστημα ιδεών παίρνει σαφείς αποστάσεις από αντιλήψεις που αντιλαμβάνονται την διακυβέρνηση, είτε ως διαδικασία κατάληψης της εξουσίας από “φωτισμένες μειοψηφίες”, είτε ως κοσμοπολίτικο κυβερνητισμό.

Αυτό το σύστημα ιδεών είναι μια ανεκτίμητη περιούσια για την Αριστερά και πηγή διαρκούς αναστοχασμού για μια απελευθερωτική και αναγεννητική προοπτική για τους λαούς.

Κείμενο των Ανδρέα Νεφελούδη και Στέλιου Παππά

Δημοφιλή άρθρα

Λαμπάκι λαδιού: Γιατί ανάβει και πώς να το διορθώσετε;

Δείτε γιατί ανάβει το λαμπάκι λαδιού στο αυτοκίνητό σας και βρείτε όλα όσα χρειάζεται να γνωρίζεται για να το διορθώσετε!

Οδηγός Πόλης: Εναλλακτικοί χώροι για παιδικά πάρτυ στη Θεσσαλονίκη

Αν αναζητάτε εναλλακτικούς χώρους για παιδικά πάρτυ στη Θεσσαλονίκη, διαβάστε τον οδηγό μας & κάντε τα πιο αξέχαστα πάρτυ γενεθλίων ή γιορτής!

Λεκάνη τουαλέτας: 5 Παράγοντες για τη σωστή επιλογή!

Δείτε πώς να επιλέξτε την ιδανική λεκάνη τουαλέτας για τον χώρο και τις ανάγκες σας!

5 + 1 Κοντινές Αποδράσεις από τη Θεσσαλονίκη

Έχεις ανάγκη ένα city break; Βρες 5 + 1 μοναδικές προτάσεις μια ανάσα από τη Θεσσαλονίκη!

10 + 1 Χριστουγεννιάτικα Δώρα για Άντρες: Τι δώρο να του πάρω;

Αναζητάς χριστουγεννιάτικα δώρα για άντρες, αλλά δυσκολεύεσαι να αποφασίσεις τι τελικά θα πάρεις; Tο αντρικό δώρο είναι μια κατηγορία από μόνο του, καθώς συνήθως...