Η πρώτη παρτίδα ξεκίνησε με αργές, προσεκτικές κινήσεις σαν να “χαρτογραφούσε” ο κάθε αντίπαλος τον χώρο του άλλου. Στη δεξιά πλευρά του τραπεζιού, με το βλέμμα “κολλημένο” στη σκακιέρα, η παγκόσμια πρωταθλήτρια νέων στο σκάκι, Σταυρούλα Τσολακίδου, και στην αριστερή ο Νατάν Σαράνσκι, πρώην διαφωνών και κρατούμενος του σοβιετικού καθεστώτος, μετέπειτα υπουργός με διαφορετικά χαρτοφυλάκια στη μακρά του παρουσία στην πολιτική σκηνή του Ισραήλ και επικεφαλής, σήμερα, του Jewish Agency, οργανισμού για τους εβραίους της Διασποράς. Και, κυρίως, όπως ο ίδιος λέει… σκακιστής.
Ο Νατάν Σαράνσκι ήρθε στη Θεσσαλονίκη με την ισραηλινή αντιπροσωπεία (υπό τον Ισραηλινό πρωθυπουργό Μπέντζαμιν Νετανιάχου), η οποία μετέχει στην τριμερή σύνοδο Ελλάδας- Κύπρου- Ισραήλ, που διεξάγεται σήμερα στην πόλη. Ήταν η ιδέα του υφυπουργού Εξωτερικών Τέρενς Κουίκ- και καλού του φίλου, όπως είπε στις σύντομες δηλώσεις του πριν από τον αγώνα- που τον έφερε στο ίδιο τραπέζι για έναν αγώνα σκάκι με τη νεαρή Ελληνίδα πρωταθλήτρια, η οποία δεν έκρυβε τη χαρά αλλά και τον θαυμασμό για τον αντίπαλό της.
Την “εμβληματική φυσιογνωμία” του Νατάν Σαράνσκι υπογράμμισε ο υφυπουργός Εξωτερικών, αρμόδιος για τον Απόδημο Ελληνισμό, Τέρενς Κουίκ, καλωσορίζοντάς τον στη Θεσσαλονίκη. «Η ιδέα τού να παίξει σκάκι μαζί με τη Σταυρούλα έγινε αμέσως αποδεκτή» σημείωσε ο κ. Κουίκ, ο οποίος παρακολούθησε με μεγάλο ενδιαφέρον τον αγώνα.
Για την ιστορία, η “μάχη” της σκακιέρας, που μετά την πρώτη παρτίδα πήρε “φωτιά” με τις κινήσεις των δύο παικτών να πιάνουν ρυθμούς …πινγκ-πονγκ, έληξε ισόπαλη. Μπορεί, ωστόσο, να κέρδισαν από δύο αγώνες έκαστος και να έδωσαν τα χέρια στο τέλος μ’ ένα τεράστιο χαμόγελο ικανοποίησης στο πρόσωπό τους, αλλά δεν σηκώθηκαν από το τραπέζι προτού ανταλλάξουν ιδέες για παλιές και σύγχρονες τακτικές και στρατηγικές.
«Παρ’ όλο που πίστευα πως θα ολοκλήρωνα την επαγγελματική σκακιστική μου καριέρα στα 16-17 μου χρόνια, οι σοβιετικές αρχές είχαν …άλλη γνώμη και όταν με έστειλαν στη φυλακή, εγώ συνέχισα να παίζω σκάκι στο μυαλό μου, κυρίως τις δύσκολες ώρες στην απομόνωση», έλεγε λίγο πριν από τον αγώνα ο Νατάν Σαράνσκι προτρέποντας όλους «να παίζουν σκάκι στο μυαλό τους πρώτα απ’ όλα, γιατί πάντα κερδίζεις (!), αλλά και γιατί όταν η κατάστασή του νοητικά επιδεινώνεται σε βοηθά να βελτιώνεσαι και να βγαίνεις πιο δυνατός».
Μπορεί δε να έχει νικήσει ακόμη και τον μεγάλο Γκάρι Κασπάροφ, σ’ έναν αγώνα σιμουλτανέ, το 1996, αλλά φρόντισε να αναγνωρίσει το ταλέντο της αντιπάλου του Σταυρούλας Τσολακίδου, αποκαλώντας την «νέα ελπίδα της Ελλάδας».
Για τον δε αγώνα με τον Κασπάροφ είπε χαριτολογώντας: «Έπαιξα μια παρτίδα με τον φίλο μου τον Κασπάροφ και κέρδισα και παρά το γεγονός ότι ήταν ένας αγώνας σιμουλτανέ, το πήρε “βαριά”. Κι εγώ του είπα: “προπονήθηκα επί εννιά χρόνια μέσα στη φυλακή, γιατί αναστατώθηκες τόσο πολύ;”». ‘Αλλωστε, όπως είπε, μπορεί «…να μην γίνω ποτέ πρωταθλητής στο σκάκι στην Ελλάδα ή στην πατρίδα μου το Ισραήλ αλλά θα μπορούσα να είμαι ο πρωταθλητής μεταξύ των πολιτικών!».
Για τη Σταυρούλα Τσολακίδου, που το «σκάκι είναι η ίδια μου η ζωή», όπως δήλωνε λίγο πριν από τον αγώνα, η αναμέτρηση με τον Νατάν Σαράνσκι ήταν μια σπουδαία εμπειρία και δεν έκρυβε την ικανοποίησή της τόσο για τον αγώνα όσο και για τη θέρμη, με την οποία την περιέβαλε ο αντίπαλός της.
«Ποτέ μου δεν περίμενα πως θα μου δινόταν αυτή η ευκαιρία» δήλωνε ενθουσιασμένη πριν από τον αγώνα η νεαρή πρωταθλήτρια, η οποία θέλει να συνεχίσει να λαμβάνει μέρος στους αγώνες, αλλά και αργότερα να εξελιχθεί -γιατί όχι- σε προπονήτρια.
ΑΠΕ
