Kατά τους «καραμανλικούς», ο Κυριάκος Μητσοτάκης με την δήλωση του περί αναζήτησης προσώπου «ευρύτερης συναίνεσης» για την Προεδρία της Δημοκρατίας, έκλεισε την πόρτα της Ηρώδου Αττικού στον Αντώνη Σαμαρά. Κατά τους «σαμαρικούς» έκλεισε το μάτι σε δεύτερη θητεία Παυλόπουλου.
Κατά την κοινή πολιτική λογική το πρώτο που έκανε ο Κυριάκος Μητσοτάκης ήταν να (ξανα)κλείσει το μάτι στο Κίνημα Αλλαγής και την Φώφη Γεννηματά. Κι εκεί ακριβώς, στην γέφυρα κυβέρνησης και Χαριλάου Τρικούπη, – κατά τα μηνύματα και από το Μαξίμου – θα παιχτεί και το κεντρικό πολιτικό πόκερ του επόμενου διμήνου, με τον μεν πρωθυπουργό να επιδιώκει την συγκρότηση ενός «κεντροδεξιού – κεντροαριστερού» άξονα που θα εμφανίζει απομονωμένο τον ΣΥΡΙΖΑ, την δε πρόεδρο του ΚΙΝΑΛ να αναζητεί, έστω και σημειολογικά, ρόλο ρυθμιστή και βάση πολιτικής υπόστασης για το κόμμα της.
Προκειμένου να βγει αυτή η αριθμητική η Φώφη Γεννηματά έχει θέσει ως προϋπόθεση μια υποψηφιότητα προερχόμενη από τον χώρο της «κεντροαριστεράς». Οι τελευταίες πληροφορίες ωστόσο από την Χαριλάου Τρικούπη δείχνουν πως, εν προκειμένω, ο όρος «κεντροαριστερά» μπορεί να έχει και… διασταλτική ερμηνεία. Ήτοι, το μήνυμα που εκπέμπεται από το προεδρικό επιτελείο του ΚΙΝΑΛ είναι πως θα μπορούσε να υπάρξει συναίνεση σε ένα πρόσωπο από τον κεντρώο φιλελεύθερο χώρο που δεν θα έχει κατ΄ανάγκη «στενό πολιτικό προφίλ».
Είναι μια προσέγγιση και μια ερμηνεία που διευκολύνει τα μάλα τον Κυριάκο Μητσοτάκη καθώς αποκλείει ντε φάκτο τον Αντώνη Σαμαρά και, ταυτοχρόνως, βγάζει εκτός κάδρου και τον Προκόπη Παυλόπουλο. (Τον τελευταίο, πλην των άλλων, και ως εκφραστή του «καραμανλισμού» που αποτελεί κόκκινο πανί για την παπανδρεϊκή συνιστώσα του ΚΙΝΑΛ).
Ως εκ τούτων, τα ονόματα που έχουν ήδη πέσει στο τραπέζι, από τον Νίκο Αλιβιζάτο και τον Λουκά Παπαδήμο έως την πρόεδρο του Συμβουλίου Επικρατείας Αικατερίνη Σακελλαροπούλου , δεν προεξοφλούν απαραιτήτως το «χρίσμα» του Μαξίμου – μπορεί και απλώς να «καίγονται» – δείχνουν όμως το προφίλ του υποψηφίου και το στίγμα του σχεδιασμού.
Το εάν εν τέλει θα ευοδωθεί αυτός ο σχεδιασμός εξαρτάται από δύο παράγοντες, την διαχείριση των εσωκομματικών ισορροπιών της ΝΔ από τον πρωθυπουργό και τον εκλογικό νόμο. Εδώ, όσο δυσνόητη πολιτικά κι εάν είναι η θέση του για ένα κόμμα του 8%, το ΚΙΝΑΛ πλειοδοτεί στην κατάργηση της απλής αναλογικής. Και το μόνο ανοιχτό ερώτημα είναι εάν θα συναινέσει και σε μια ενισχυμένη αναλογική ραμμένη σε κυβερνητικό κοστούμι για την ΝΔ.
Το βέβαιο είναι πως ο Κυριάκος Μητσοτάκης θέλει ένα εκλογικό σύστημα που θα δίνει μπόνους αυτοδυναμίας στο πρώτο κόμμα με ποσοστά κοντά στο 36% με 37%. Όπως εξίσου βέβαιο είναι ότι για το Μαξίμου η συζήτηση για τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και τον εκλογικό νόμο πάνε πακέτο. Με στόχο να υπάρχει ανοιχτό πεδίο για διπλές εκλογές στον χρόνο εκείνο που θα κριθεί ότι οι πολιτικές συνθήκες ευνοούν την ΝΔ.
Ο ίδιος ο Κυριάκος Μητσοτάκης φέρεται να διέψευσε, σε σύσκεψη με συνεργάτες του, ότι η εν λόγω χρονική συγκυρία θα είναι άμεση. Στον ΣΥΡΙΖΑ, ωστόσο, αρκετοί είναι εκείνοι που «διαβάζουν» στις κινήσεις του σχέδιο για πρόωρες, διπλές κάλπες πριν από το τέλος του 2020. Και δείχνουν ως κρίσιμο χρονικό σημείο το επόμενο φθινόπωρο – όταν η κυβέρνηση θα έχει πάρει, πιθανώς, την συμφωνία με τους δανειστές για χαμηλότερα πλεονάσματα και θα μπορεί να εξαγγείλει ουσιαστικές μειώσεις φόρων και παροχές. Πλην πολιτικού ατυχήματος – είτε εξωγενούς, είτε εσωκομματικού…
πηγή: tvxs.gr
