“Βαθειά μέσα μου είμαι Δημοκράτης, θέλω να είμαι άνθρωπος ελεύθερος, αυτό που επιθυμώ για έμενα, θέλω να τα έχει και ο διπλανός μου”, είπε ο γνωστός τραγουδοποιός Δημήτρης Ζερβουδάκης, στο ραδιοφωνικό σταθμό του ΑΠΕ-ΜΠΕ “Πρακτορείο fm104,9, απαντώντας στην ερώτηση “γιατί ασχολείται με τα κοινά”. Και συνέχισε: “Δυστυχώς φτάσαμε στην κατάσταση, που ο άνθρωπος δεν ενδιαφέρεται πλέον για τη δημοκρατία. Γαντζωνόμαστε σε υλιστικά αγαθά με αποτέλεσμα χάνουμε τον εαυτό μας σε αυτήν την καταναλωτική ζωή”.
Αφορμή για τη συνέντευξη, ήταν η εκδήλωση – συγκέντρωση που πραγματοποιήθηκε στη Θεσσαλονίκη με αφορμή την προσαγωγή σε αστυνομικό τμήμα μέλους του Συλλόγου Μουσικών Βόρειας Ελλάδας (ΣΜΒΕ) (της πλανόδιας μουσικού Μαίρης Στεφάνου) η οποία έπαιζε μουσική στην πλατεία της Αριστοτέλους. Ο σύλλογος, αντιπρόεδρος του οποίου είναι ο Δημήτρης Ζερβουδάκης, σε ένδειξη διαμαρτυρίας, διοργάνωσε συναυλία στην πλατεία Αριστοτέλους.
Παιδί της αντιπολίτευσης
Παιδί της αντιπολίτευσης, ο Δημήτρης Ζερβουδάκης, έζησε όλο το κύμα: “Αυτό θέλω να κρατήσω για μένα! Ήταν κοσμογονία για μας, πραγματικά βαπτιστήκαμε στην άσκηση της δημοκρατίας τα χρόνια εκείνα”, είπε και συνέχισε: “Έχει μεγάλη σημασία να ορίζουμε το περιβάλλον μας, αποφασίζοντας, εμείς, οι ίδιοι, για τις τύχες μας. Το να συμμετέχω κάπου σημαίνει παίρνω θέση, αποφασίζω. Τα παιδιά μας πρέπει να μάθουν, ότι δεν μπορούν να είναι άνευ ευθυνών, σε ό,τι αφορά το περιβάλλον μας, την κοινωνία”.
Η ενασχόληση του με τα κοινά, δεν έχει να κάνει με σκοπό να πολιτευτεί: “Ο ρόλος του καλλιτέχνη δεν είναι αυτός. Θέλω να είμαι στην πλευρά του κοινωνικού ελέγχου, δεν φλέγομαι να ασκήσω εξουσία. Έχω την Τέχνη μου, την αγαπώ πολύ, απλά πείθω, πως ο καλλιτέχνης πρέπει να έχει άποψη για τη ζωή, αντίθετα με άλλες απόψεις που κυκλοφορούν σήμερα, που θέλουν τον καλλιτέχνη να τα έχει καλά με όλους. Όχι βέβαια! Ο καλλιτέχνης είναι άνθρωπος, είναι γονιός, είναι φορολογούμενος, κάποια στιγμή μπορεί να βρεθεί άνεργος, έχει ανάγκη από δημόσια υγεία, από δημόσια παιδεία, δεν μπορεί να μην πάρει θέση. Επιβάλλεται να πάρει θέση”. Ως παράδειγμα αναφέρθηκε στην παρουσία του γνωστού διεθνώς τραγουδιστή Μανού Τσάο, που έτυχε να βρίσκεται στη Θεσσαλονίκη, και αφού πληροφορήθηκε για τη συναυλία διαμαρτυρίας του Συλλόγου Μουσικών στην πλατεία Αριστοτέλους, συμμετείχε και μίλησε για τα δικαιώματα των μουσικών.
“Είμαι ο Μανού Τσάο και είμαι σήμερα εδώ για να στηρίξω τους καλλιτέχνες του δρόμου της Θεσσαλονίκης”, είπε. “Ήθελε να σταθεί στο πλευρό μας και η παρουσία του αυτομάτως διεθνοποίησε την εκδήλωσή μας. Αυτό σημαίνει συμμετέχω, είμαι μαζί με άλλους. Γιατί όταν γίνονται συλλήψεις των πλανόδιων μουσικών, σημαίνει έλλειμμα πολιτισμού”, υπογραμμίζει ο Δημήτρης Ζερβουδάκης.
Η Θεσσαλονίκη έχει δικιά της κουλτούρα
Ο Δημήτρης Ζερβουδάκης ξεκίνησε την μουσική του καριέρα από το συγκρότημα “Νέοι επιβάτες”. Παραμένει ακόμα και σήμερα ο “νέος επιβάτης” που στη διαδρομή παρακολουθεί τη ζωή με πολλές στάσεις, αλλά πλέον ξέρει πολύ καλά τον προορισμό του, που είναι μια πόλη, όπου γεννήθηκε, μια οικογένεια με δυο παιδιά, που απέκτησε, η μουσική και τα τραγούδια που δημιουργεί.
“Εμείς έχουμε ανάγκη τη Θεσσαλονίκη, τη κουλτούρα της, τη λάμψη της, την αυθεντικότητά της, έχουμε ανάγκη η πόλη μας να ανθίζει. Η εσωστρέφεια σκοτώνει το πνεύμα και τον πολιτισμό της πόλης. Η Θεσσαλονίκη ήταν πάντα ανοικτή πόλη, με πολλές εθνότητες να μένουν εδώ. Ιστορικά υποδέχθηκε πρόσφυγες από τον Πόντο και τη Μικρά Ασία, πολλούς μετανάστες. Τελευταία, ένα μεγάλο κύμα προσφύγων βρήκε εδώ την ειρήνη. Ενώ ο κόσμος εκτίθεται σε προπαγάνδα έως φασιστική σε ότι αφορά τους πρόσφυγες. Το έχουμε ζήσει στην ιστορία με το ερχομό του φασισμού στη Γερμανία. Δυστυχώς η ιστορία επαναλαμβανότανε σαν φάρσα”, τονίζει και προσθέτει: “η Θεσσαλονίκη έχει δικιά της κουλτούρα, που βασίζεται στην πολυπολιτισμικότητά της: η Θεσσαλονίκη μας δεν μπορεί να μείνει μια πόλη με σφιχτή καρδιά, πρέπει να έχει ανοικτή καρδιά! Η Θεσσαλονίκη μου, η πόλη μας είναι ένας πλούτος, ένα φως! Δεν πρέπει να διαλέγουμε το σκοτάδι, αλλά μόνο το φως που θα μας φωτίσει”.
Μιλώντας για τα μελλοντικά σχέδια του, ανέφερε την ιδέα ο Σύλλογος Μουσικών Βόρειας Ελλάδας να καθιερώσει νέο Μουσικό Φεστιβάλ στη Θεσσαλονίκη, όπου να συναντιούνται οι μουσικοί από όλες τις χώρες των Βαλκανίων. “Θα ανταλλάσουμε πολιτισμό, γιατί δεν έχουμε να χωρίσουμε τίποτα, μένουμε στην ίδια χερσόνησο, έχουμε πολλά κοινά στη μουσική, αλλά και σαν άνθρωποι, μοιάζουμε”, είπε.
Η τέχνη μου υπάρχει με την δύναμη της
Πέρασαν τριάντα τρία χρόνια από τότε που συστήθηκε μουσικά με τους “Νέους Επιβάτες”. Στο δυναμικό του πάνω από 10 προσωπικά άλμπουμ που ήρθαν να μεταφέρουν τις αλήθειες ζωής, προσωπικής και κοινωνικής. Απαντώντας στην ερώτηση για τις συναυλίες, που τελευταία λιγόστεψαν, ο Δημήτρης Ζερβουδάκης, είπε: “Η Τέχνη μου υπάρχει με τη δύναμή της. Παλιότερα στεναχωριόμουν, αν δεν είχα πολλές συναυλίες, τώρα περηφανεύομαι. Θα έρθουν οι συναυλίες! Ετοιμαζόμαστε για την Αυστραλία, αλλά και στη Θεσσαλονίκη, στις 8 Δεκεμβρίου, στο “Block 33″ θα χαρώ να συναντήσω ανθρώπους που αγάπησαν και αγαπούν τα τραγούδια μου”.
“Ευγενείς είναι οι Έλληνες της Διασποράς”
Αγγίζοντας το θέμα της ελληνικής διασποράς, τον Ελληνισμό, ο αγαπημένος τραγουδοποιός όλων των Ελλήνων, αφηγήθηκε την ιστορία της συναυλίας του στην Αργεντινή, στον γιορτασμό του “ΟΧΙ”, πριν χρόνια. “Θυμάμαι έπεσε βιβλική κακοκαιρία και το αεροπλάνο μας πήγε προς το Ουρουγουάη. Αργήσαμε να φτάσαμε στο Μπουένος Άιρες. Ταλαιπωρημένοι από το ταξίδι, ξαφνικά συναντάμε έναν κόσμο όμορφο, ζεστό. Έφυγαν όλοι οι φόβοι και η κούραση. Μαζεύτηκαν μαζί όλοι οι εκπρόσωποι των ελληνικών κοινοτήτων από τη Λατινική Αμερική. Μου έκανε εντύπωση, ότι ήταν απόλυτα ευγενικοί. Είχαν κάτι… Ίσως μας έβλεπαν και ένιωθαν βαθιά συγκίνηση που ερχόμαστε από την πατρίδα. Και εγώ είχα συγκινηθεί πολύ όταν έβλεπα τα παιδιά ότι καταλάβαιναν τα πάντα, τι τους λες, ενώ αδυνατούσαν να μιλήσουν ελληνικά. Συγκλονιστικό ήταν. Μου έμεινε όλο το σκηνικό αυτό: μας κοιτούσαν με δέος και συμπεριφέρονταν μαζί μας με πάρα πολύ ευγένεια και αγάπη. Αυτές είναι οι μοίρες του Ελληνισμού, είμαστε συνηθισμένοι στο διάβα των αιώνων, να βρισκόμαστε μακριά από την πατρίδα Ελλάδα, να ζούμε με νόστο στην ψυχή και το μόνιμο όνειρο της επιστροφής”.
Ο ίδιος δεν μετανάστευσε ποτέ, ούτε έχει ζήσει κάπου εκτός Ελλάδας. “Μικρός όταν ήμουν, οι γονείς δοκιμάστηκαν ως μετανάστες στη Γερμανία, αλλά επέστρεψαν γρήγορα”. Μπορεί να μην έζησε την ξενιτιά, αλλά μόνιμα “ξενιτεύεται”, φεύγει μακριά για να δει τον εαυτό του και τη ζωή του από έξω, μετά να γράφει στίχους και μουσική, που μιλούν.
“Οι νέες τεχνολογίες και το διαδίκτυο προσφέρουν θαύματα αλλά θα επικοινωνία πρέπει να είναι αληθινή, ζωντανή”
Παρέα μαζί με τον κ. Ζερβουδάκη ήρθε στο στούντιο του “Πρακτορείου 104,9 fm” ο 12χρονος γιος του, Κυριάκος. Ήθελε να παρακολουθήσει την εκπομπή. “Από τον μπαμπά άκουσα πολλές φορές πως γίνονται οι εκπομπές, αλλά πρώτη φορά βρίσκομαι στο στούντιο με ανοικτό μικρόφωνο”, είπε. Στη συζήτηση για την ψηφιακή εποχή, που βοηθάει τους μουσικούς, ρωτήσαμε τον Κυριάκο, που είναι μαθητής γυμνασίου τη γνώμη του: “Μου αρέσει πολύ το κομπιούτερ, αλλά όταν βρίσκομαι με φίλους, στο γήπεδο, ή έξω στο δρόμο να παίξουμε, να μιλάμε, είναι διαφορετικά. Καταλαβαίνω, πως η πραγματική ανθρώπινη επαφή προσφέρει πολύ περισσότερα σε μένα, το κομπιούτερ βοηθάει στην επιπλέον γνώση και τη διασκέδαση”. Αυτό επιβεβαίωσε και ο μουσικοσυνθέτης, λέγοντας πως η τεχνολογία σήμερα βοηθάει πολύ στη δουλειά των μουσικών, ενώ το διαδίκτυο στην προβολή, “να φτάνουν τα νέα τραγούδια γρηγορότερα στους ανθρώπους”, και όπως είπε χαρακτηριστικά “δεν μπορεί να αντικαταστήσει σε καμιά περίπτωση τη ζωντανή συναυλία…”.
