Τέσσερα χρόνια συμπληρώνονται από τις 20 Απριλίου του 2015 απ’ όταν άρχισε η δίκη της Χρυσής Αυγής, ενώ έχουν σημειωθεί 345 κατά σειρά συνεδριάσεις.
Σε αυτά τα τέσσερα χρόνια που διήρκεσε μέχρι τώρα η δίκη έχουν εξεταστεί 135 μάρτυρες κατηγορίας, ενώ πλέον μπαίνουμε στην “τελική ευθεία”.
Εδώ και τέσσερα χρόνια ξεδιπλώνεται το κουβάρι μιας δαιδαλώδους δίκης για τη ΧΑ που δικάζεται ως εγκληματική οργάνωση για τη δολοφονία Φύσσα, την απόπειρα ανθρωποκτονίας και επιθέσεων στους Αιγύπτιους αλιεργάτες, καθώς και την υπόθεση απόπειρας ανθρωποκτονίας κατά συνδικαλιστών του ΠΑΜΕ.
Η ελάχιστη δικαίωση για τα θύματα της ΧΑ θα είναι η καταδίκη των κατηγορούμενων. Σε αυτό ακριβώς στάθηκε η Μάγδα Φύσσα, η οποία μίλησε στον News24/7 στους 88,6 και στο μεγάλο αφιέρωμα που ετοίμασε η εκπομπή Διαδρομές Στην Ενημέρωση με τον Γιώργο Βούλγαρη, για τη δίκη.
“Τώρα πια δεν βλέπω καμία καθυστέρηση, καθυστέρηση υπήρξε στην αρχή λόγω των προβλημάτων που υπήρχαν, τα της δίκης τα οποία η απέναντι πλευρά ότι μπορούσε να διεκδικήσει το διεκδίκησε το να το αργοπορήσει. Μετά ήταν η αποχή, όχι δεν έχουμε καθυστερηση. Γνωρίζαμε όμως ότι θα είναι μια μεγάλη δίκη. Εντάξει, εγώ προσωπικά δεν πίστευα ότι θα πάει και τόσο”, είπε.
Δεν θεωρώ ότι είμαι σύμβολο, είμαι υποχρεωμένη να είμαι εκεί, είμαι υποχρεωμένη για πολλούς να είμαι εκεί
Στην ερώτηση για το τι περιμένει να ακούσει από τα χείλη των δικαστών, απάντησε:
“Την καταδίκη. Καταδίκη σε όλη την οργάνωση. Και αφού τελειώσει όλο αυτό και βγει η απόφαση και τελειώσουμε με το δικαστήριο, θα ήθελα να μου απαντήσουν όμως και οι υπεύθυνοι πως έγινε και φτάσαμε σε αυτό το σημείο, το 2013 να χάσω εγώ τον γιο μου από τάγμα της Χρυσής Αυγής. Θα θελα κάποια στιγμή να μου το απαντήσουν πριν φύγω από αυτόν τον κόσμο. Γιατί το 2013 να χάσω εγώ το παιδί μου από τον φασισμό, από μία ναζιστική οργάνωση η οποία ξαφνικά αναπτύχθηκε και ξαφνικά είχε τέτοια δύναμη. Ας μου το απαντήσουνε”.
Για το αν δεν αντιμετωπίστηκε αποφασιστικά στο ξεκίνημά της, η Μάγδα Φύσσα είπε:
“Φυσικά, για ποιο λόγο βγήκε, για ποιο λόγο εμφανίστηκε και είχε τέτοια ραγδαία άνοδο; Αυτά είναι τα ερωτήματα που θα ήθελα κάποια στιγμή να μου τα απαντήσουν. Τώρα όσον αφορά γιατί είμαι εγώ εκεί και σύμβολο και όλα αυτά. Δεν ήταν στόχος ζωής μου να γίνω σύμβολο. Ήθελα την οικογένεια μου, γι αυτό που πάλευα όλα αυτά τα χρόνια. Από εκεί και πέρα συνέβη όλο αυτό το τραγικό γεγονός, χάσαμε το παιδί μας, σε μια περίοδο εν καιρώ ειρήνης από τους ναζιστές. Είμαι υποχρεωμένη, δεν θεωρώ ότι είμαι σύμβολο, είμαι υποχρεωμένη να είμαι εκεί, είμαι υποχρεωμένη για πολλούς να είμαι εκεί, για τον Παύλο δεν είμαι σίγουρα. Ο Παύλος δεν γυρίζει πίσω.
Μακάρι να γινόταν κάτι και να μπορούσε να αλλάξει αυτό”.
“Αν ήταν να αλλάξει και να γύριζε ο Παύλος και τον κόσμο ανάποδα θα γύριζα, αλλά δεν γυρίζει”, συνέχισε. “Είμαι εκεί για άλλους ανθρώπους, για την πολιτική αγωγή, για τον κόσμο αυτόν που συμπαραστέκεται πραγματικά, που νιώθεις πράγματι ότι σε νιώθουνε, και πονάνε”.
